Васіль Захаравіч Корж

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Корж.

Васіль Захаравіч Корж (1 студзеня 1899(1899-01-01)^[1], Хорастава, Мінская губерня — 5 мая 1967(1967-05-05)^[2], Мінск^[3]) — адзін з арганізатараў і кіраўнікоў савецкага партызанскага руху ў Беларусі часоў Другой сусветнай вайны. Генерал-маёр (1943), Герой Савецкага Саюза (1944).

Васіль Захаравіч Корж
Мянушка	Камароў
Дата нараджэння	1 студзеня 1899(1899-01-01)[1]
Месца нараджэння	Хорастава, Ленінская воласць[d], Мазырскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	5 мая 1967(1967-05-05)[2] (68 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР[3]
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Альма-матар	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі
Грамадзянства	СССР[4]
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Інтэнацыянальныя брыгады, Савецкі партызанскі рух і Народны камісарыят унутраных спраў СССР[5]
Гады службы	1921—1946
Званне	Генерал-маёр
Камандаваў	Пінскім партызанскім злучэннем
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна ў Расіі грамадзянская вайна ў Іспаніі[4] Вялікая Айчынная вайна[4]
Узнагароды і званні
У адстаўцы	намеснік міністра лясной гаспадаркі БССР (1949—1953), старшыня калгаса «Партызанскі край» Салігорскага раёна (1953—1963)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Удзельнік антыпольскага партызанскага руху ў Заходняй Беларусі ў 1922—1925 гадах. Член УКП(б) з 1929 (з 1952 КПСС).

15 траўня 1931 году паступіў на працу ў НКУС БССР у Слуцку. У 1936—1938 гадах накіраваны савецкім урадам для ўдзелу ў грамадзянскай вайны ў Іспаніі, камандаваў партызанскім атрадам, за што ўзнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга і Чырвонай Зоркі. Увосень 1938 года Васіля Каржа арыштавалі па абвінавачванні ў шпіянажы на карысць Польшчы, такія абвінавачванні былі распаўсюджаны ў перыяд палітычных рэпрэсій у БССР. Больш за месяц быў пад следствам у менскай турме НКУС, пазней адпушчаны^[6]. Звольніўся з савецкіх органаў, з’ехаў у Краснадарскі край, дзе два гады ўзначальваў зерневы саўгас «Крапоткінскі»^[6].

З 1940 года загадчык сектара Пінскага абкама КП(б)Б.

Пасля нападу нацысцкай Германіі на СССР арганізаваў і ўзначаліў адзін з першых у Беларусі партызанскіх атрадаў, які з чэрвеня 1941 года вёў баі з акупантамі. Увосень 1941 года на чале атрада разам з савецкімі партызанамі Палесся і Міншчыны прайшоў рэйдам па раёнах Палескай і Мінскай абласцей. Член Пінскага падпольнага абкама КП(б)Б і камандзір Пінскага партызанскага злучэння.

Пасля вайны скончыў Ваенную акадэмію Генштаба СССР (1949). У 1949—1953 гадах намеснік міністра лясной гаспадаркі БССР, потым да 1963 года старшыня калгаса «Партызанскі край» Салігорскага раёна.^[7]