Вепская мова

Вепская мова (вепск. vepsän kel 'і vepsän keli, vepsä) — мова вепсаў, уваходзіць у паўночную падгаліну прыбалтыйска-фінскіх моваў. Некаторыя даследчыкі вылучаюць яе ў адмысловую — усходнюю падгаліну прыбалтыйска-фінскіх моваў.

Вепская мова
Саманазва	vepsän kel'
Краіны	Расія
Рэгіёны	Карэлія, Ленінградская вобласць, Валагодская вобласць, Іркуцкая вобласць, Кемераўская вобласць
Афіцыйны статус	Рэспубліка Карэлія, Вепскае нацыянальнае сельскае паселішча
Арганізацыя, якая рэгулюе	government of the Republic of Karelia[d]
Агульная колькасць носьбітаў	3613 (2010)
Статус	сур’ёзная пагроза[d][1]
Класіфікацыя
Катэгорыя	Мовы Еўразіі
Уральская сям'я Фіна-вугорская галіна Фіна-волжская група Прыбалтыйска-фінская падгрупа
Пісьменнасць	лацініца
Моўныя коды
ДАСТ 7.75–97	веп 135
ISO 639-1	—
ISO 639-2	—
ISO 639-3	vep
WALS	vep
Atlas of the World’s Languages in Danger	420
Ethnologue	vep
ELCat	3002
IETF	vep
Glottolog	veps1250
Вікіпедыя на гэтай мове

Геаграфічная распаўсюджанасць

Вепская мова распаўсюджаны ў Рэспубліцы Карэлія (Прыанежскі раён), Ленінградскай вобласці (Падпарожскі, Ціхвінскі, Ладзейнапольскі, Баксітагорскі раёны), а таксама Валагодскай вобласці (Выцегорскі і Бабаеўскі раёны). Кампактныя групы вепсаў ёсць на мяжы Іркуцкай вобласці і Усць-Ардынскага Бурацкай акругі (большасць — у пасёлку, раённым цэнтры Аларскага раёна Кутулік). Вепсы-перасяленцы пражываюць таксама ў пасёлку Кузедзеева Кемераўскай вобласці.

Колькасць носьбітаў

Унесены ў 2009 годзе ЮНЕСКА ў Атлас знікаючых моў свету як мова, якая знаходзіцца пад пагрозай знікнення.

Па дадзеных Усерасійскай перапісу насельніцтва 2010 года колькасць асоб, якія валодаюць вепскай мовай, складала ў Расіі 3,6 тыс. чалавек.

Лічбы, атрыманыя ў выніку правядзення перапісаў насельніцтва, не выклікаюць даверу ў даследчыкаў з-за таго, што вядомы шматлікія факты запісу вепсаў рускімі. Асноўныя прычыны прылічэння сябе вепсамі да рускіх — непрэстыжнасць мовы, нізкі ўзровень нацыянальнай самасвядомасці.