Віталь Паўлавіч Чацверыкоў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Віталь Паўлавіч Чацверыко́ў (16 жніўня 1933; г. Алматы, Казахстан — 26 жніўня 1983) — беларускі кінарэжысёр. Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі (1974). Народны артыст Беларусі (1979). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1974).
Remove ads
Біяграфія
Віталь Паўлавіч Чацверыкоў нарадзіўся 16 жніўня 1933 года ў Алматы (цяпер Казахстан).
У 1949—1952 годах вучыўся ў Саратаўскім ваенна-марскім падрыхтоўчым вучылішчы і Ленінградскім вышэйшым ваенна-марскім вучылішчы імя Ленінскага камсамола. Скончыў у 1962 годзе Усесаюзны дзяржаўны інстытут кінематаграфіі (майстэрня Р. М. Козінцава)[1][2]. Працаваў на кінастудыі «Беларусьфільм». Член КПСС з 1965 года.
Remove ads
Творчасць
Для яго творчай манеры характэрна імкненне да мастацкага асэнсавання дакументальных фактаў, эпічнага адлюстравання рэчаіснасці, выкарыстанне экспрэсіўных мастацкіх сродкаў. Зняў дакументальныя фільмы «Высокае напружанне» (1964), «Беларуская рапсодыя» (1965), «Пакараны смерцю ў сорак першым» (1967), «Мне хацелася расказаць» (1969) і інш. Стварыў мастацкія эпічныя фільмы пра падзеі Вялікай Айчыннай вайны «Руіны страляюць…» (1971, тэлевізійны) і «Полымя» (1974, галоўная прэмія 8-га Усесаюзнага кінафестывалю ў Кішынёве 1975), у якіх ігравыя эпізоды спалучаны з кадрамі кінахронікі і архіўных дакументаў.
Сярод іншых фільмаў: «Саша-Сашачка» (1967), «Час-Не-Чакае» (1976), «Чорная бяроза» (1978), «Паводка» (1981), «Зацішша» (1982, тэлевізійны), «Сад» (1983).
Remove ads
Сям’я
Жонка — актрыса Мінскага ТЮГа Ж. П. Чацверыкова (нар. 1941). Сын — беларускі рэжысёр і сцэнарыст І. В. Чацверыкоў (нар. 1966).
Памяць
_(cropped).jpg)
На будынку № 26 па вул. Інтэрнацыянальнай у Мінску, дзе жыў Віталь Паўлавіч Чацверыкоў у 1975—1983 гадах, устаноўлена мемарыяльная дошка.
Віталю Чацверыкову прысвечаны дакументальны фільм «Паспець да ночы» (рэж. Ю. А. Марухін, 2001)[1][2].
Зноскі
Літаратура
Спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads