Гарадзенскае ваяводства

Гарадзенскае ваяводства — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Вялікім Княстве Літоўскім. Сталіца — горад Гродна.

Гарадзенскае ваяводства

Гісторыя

Утварылася па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793) на аснове Гарадзенскага і Мерацкага паветаў, спыніла сваё існаванне ў выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795)^[1] і была пераўтворана ў Гродзенскі павет Слонімскай губерні^[2].

Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел

Падзялялася на тры зямлі:

• Гарадзенскую: Гарадзенская, Азёрская, Тэалінская, Гоская, Квасоўская, Мастоўская, Эйсмантаўская, Ліпскай, Краснаборская, Каменская, Індурская, Лунянская, Вялікабераставіцкая, Рачкоўская, Выгерская, Філіпаўская, Праросленская, Віжанская, Еленёўская, Краснапольская, Сейненская, Берніцкая, Янавецкая, Шніборская і Бакалараўская парафіі.
• Ваўкавыскую: складалася з ранейшых парафій, акрамя Ялоўскай, далучанай да Сакольскай зямлі, а таксама Рэплянскай і Ваўпянскай.
• Сакольскую: складалася з астатніх парафій Гарадзенскага павета, акрамя далучаных да Мерацкай зямлі.

Ураднікі

На Вальным сойме было прадстаўлена дзвюма сенатарамі (ваяводам і кашталянам) і шасцю пасламі (два з кожнай зямлі).

Ваяводы:

• Антоній Сухадольскі (7.3.1794, намінаваны з кашталяна мерацкага — 1795)^[3]

Кашталяны:

• Казімір Вольмер (намінаваны яшчэ ў Гарадзенскім павеце 12.1.1793, прывілей атрымаў 26.10.1793 — 1795)

Зноскі

1. ЭнцВКЛ 2005.
2. Беларусь: Энцыкл. даведнік / Беларуская энцыклапедыя; Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелЭн, 1995. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
3. Józef Wolff. Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795. — Kraków, 1885.