Геалагічная эпоха

Геалагічная эпоха — адзінка геахраналагічнай шкалы, частка геалагічнага перыяду, падраздзяляецца на геалагічныя вякі. У стратыграфіі адпавядае геалагічнаму аддзелу, г. зн. геалагічная эпоха — гэта той прамежак часу ў палеанталагічнай і геалагічнай гісторыі Зямлі, на працягу якога адклаўся ці ўтварыўся пласт парод, што ўтвараюць адпаведны геалагічны аддзел.

п  гАдзінкі ў геахраналогіі і стратыграфіі
Сегменты скальных пластоў у хронастратыграфіі  (укр.)	Перыяды часу ў геахраналогіі	Notes
Эанатэма	Эон	4 агулам, паўмільярда гадоў і больш
Эратэма	Эра	10 агулам, некалькі соцень мільёнаў гадоў
Сістэма	Перыяд
Аддзел	Эпоха	дзясяткі мільёнаў гадоў
Век	Ярус	мільёны гадоў
Храназона	Хрон	менш, чым ярус/век, не выкарыстоўваецца ў тэрміналогіі ICS

Абсалютная працягласць большасці эпох — 10—30 млн гадоў.

Бягучая геалагічная эпоха — галацэн, які пачаўся каля 12 тысяч гадоў назад з заканчэннем апошняга ледавіковага максімуму. Нягледзячы на зусім нядаўні ў геалагічных маштабах пачатак апошняй эпохі, некаторыя вучоныя прапануюць час, з якога дзейнасць чалавека пачала аказваць сур’ёзнае ўздзеянне на навакольнае асяроддзе, вылучыць у асобную новую эпоху — антрапацэн  (руск.)^[1].

Зноскі

1. Геолагі абмяркуюць узнікненне новай эпохі (руск.)