Георгій Іванавіч Пятроў

Георгій Іванавіч Пятро́ў^[3] (руск.: Георгий Иванович Петров; 31 мая 1912 — 13 мая 1987) — вучоны ў галіне гідрадынамікі і аэрадынамікі, доктар тэхнічных навук (1950), акадэмік Акадэміі навук СССР (1958, член-карэспандэнт з 1953), Герой Сацыялістычнай Працы (1961).

Георгій Іванавіч Пятроў
руск.: Георгий Иванович Петров
Дата нараджэння	18 (31) мая 1912[1]
Месца нараджэння	Пінега, Pinezhsky Uyezd[d], Архангельская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	13 мая 1987(1987-05-13)[2] (74 гады)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Кунцаўскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	фізік
Навуковая сфера	гідрааэрамеханіка, аэрадынаміка, гідрадынаміка і Soviet space program[d]
Месца працы	Цэнтральны аэрагідрадынамічны інстытут[d] МДУ Інстытут касмічных даследаванняў РАН[d] All-Russian Scientific Research Institute Of Technical Physics[d] Інстытут праблем механікі РАН[d] Даследчы цэнтр імя М. У. Келдыша[d]
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук і прафесар
Навуковае званне	прафесар спіс правадзейных членаў АН СССР[d] прафесар[d]
Альма-матар	механіка-матэматычны факультэт МДУ[d] (1935) фізіка-матэматычны факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта[d] (1933)
Навуковы кіраўнік	Vladimir Vasilevich Golubev[d]
Вядомыя вучні	Yuri Ryzhov[d], Vladimir Baranov[d], Viktor Shkadov[d], Q26158597?, Aleksandr Visly[d] і Q102356696?
Член у	Акадэмія навук СССР Q4398104? Міжнародная акадэмія астранаўтыкі[d]
Прэміі
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Пятроў.

Біяграфія

Нарадзіўся ў пасёлку Пінега (Архангельская вобласць Расіі). Жыў з бацькамі ва Уладзіміры, Іванава-Вазнясенску^[4]. У 1928 годзе скончыў сярэднюю школу. Працаваў вучнем ткача на фабрыцы «8 Марта», займаўся ў аэраклубе і вучыўся на курсах падрыхтоўкі у ВНУ^[4]. У 1930 годзе паступіў на вучобу на фізіка-матэматычны (механіка-матэматычны) факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта, які скончыў у 1935 годзе. З 1934 года, яшчэ ў час вучобы ва ўніверсітэце, пачаў працу пад кіраўніцтвам акадэміка С. А. Чаплыгіна ў лабараторыі Цэнтральнага аэрагідрадынамічнага інстытуа (ЦАГІ)^[5]. У 1935—1941 гадах займаў у ЦАГІ пасады інжынера, старшага інжынера, намесніка начальніка лабараторыі, начальніка групы^[4][5]. У 1941 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. У час Вялікай Айчыннай вайны кіраваў групай у Лётна-даследчым інстытуце ў годзе Жукоўскі, з 1942 года вярнуўся ў ЦАГІ. У лістападзе 1944 года Г. І. Пятроў перайшоў працаваць у НДІ-1 (сучасны Даследчы цэнтр імя М. У. Келдыша). У 1944—1952 гадах займаў пасаду начальніка аддзела філіяла Цэнтральнага інстытута авіяцыйнага маторабудавання^[5]. У 1953 годзе ўзначаліў лабараторыю № 4 НДІ-1, у 1961—1966 гадах займаў пасаду намесніка дырэктара інстытута па навуцы^[5]. З 1965 па 1973 год Г. І. Пятроў на пасадзе наноў створанага Інстытута касмічных даследаванняў, у 1973—1987 гадах — загадчык аддзела касмічнай газадынамікі інстытута. У 1987 годзе перайшоў у Інстытут праблем механікі Акадэміі навук СССР^[4].

Адначасова з навуковай дзейнасцю, Г. І. Пятроў з 1952 года выкладаў у Маскоўскім дзяржаўным універсітэце, дзе з 1955 года займаў пасаду загадчыка кафедры^[3].

Памёр Г. І. Пятроў 13 мая 1987 года. Пахаваны на Кунцаўскіх могілках у Маскве.

Навуковая і грамадская дзейнасць

Аўтар прац па прыкладной газавай дынаміцы, касмічнай аэрадынаміцы, цеплафізіцы. У час Вялікай Айчыннай вайны палепшаныя па рэкамендацыях Г. і. Пятрова выхлапныя патрубкі былі ўжытыя на самалётах Як-3 і Ла-5 і дазволілі павялічыць хуткасць гэтых знішчальнікаў. Прымаў удзел у распрацоўцы метадаў цеплавой абароны першых савецкіх касмічных апаратаў. Адзін са стваральнікаў новага навуковага напрамку — касмічнай газавай дынамікі. Распрацаваў аптычныя метады візуальнага вывучэння паветраных пластоў. Займаўся даследаваннем распаўсюджання механічных хваль у глейкай вадкасці, устойлівасць віхравых слаёў, фізічныя ўмовы распаду ламінарнага цячэння і інш.

Прапанаваў адно з тлумачэнняў праблемы Тунгускага метэарыта.

Узнагароды

• Медаль «Серп і Молат»
• 4 ордэны Леніна
• 3 ордэны Працоўнага Чырвонага Сцяга
• Медалі, у тым ліку медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
• Сталінская прэмія I ступені (1949)
• Дзяржаўная прэмія СССР 1978 года
• Прэмія імя М. Я. Жукоўскага (1961)

Ушанаванне памяці

• У 1988 годзе ў Маскве на будынку Даследчага цэнтра імя М. У. Келдыша ўстаноўлена мемарыяльная дошка.
• У 1997 годзе Расійскім Нацыянальным камітэтам па тэарэтычнай і прыкладной механіцы заснавана Прэмія імя акадэміка Г. І. Пятрова^[6].
• У 2012 годзе, да 100-годдзя з дня нараджэння вучонага, пры ўваходзе ў памяшканне на кафедру аэрамеханікі і газавай дынамікі механіка-матэматычнага факультэта Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя М. В. Ламаносава ўстаноўлена мемарыяльная дошка^[5].

Зноскі

1. Deutsche Nationalbibliothek Record #11920522X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 3 мая 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
2. Некролог// Изв. АН СССР. МЖГ. 1987. № 3. // https://mzg.ipmnet.ru/ru/get/1987/3/3-3
3. БелЭн 2001.
4. Петров Георгий Иванович на сайце «Героі краіны»
5. Петров Георгий Иванович. Биография. (руск.) // Інстытут касмічных даследаванняў РАН
6. Российский национальный комитет по теоретической и прикладной механике. Премии Национального комитета. (руск.)