Жан-Анарэ Фраганар

Жан-Анарэ́ Фрагана́р (фр.: Jean-Honoré Fragonard) (5 красавіка 1732 — 22 жніўня 1806) — французскі жывапісец і гравёр. Працаваў у стылі ракако. Стварыў больш 550 карцін (не лічачы рысункаў і гравюр).

Жан-Анарэ Фраганар
фр.: Jean-Honoré Fragonard
Аўтапартрэт
Дата нараджэння	5 красавіка 1732(1732-04-05)[1][2][…]
Месца нараджэння	Грас, акруга Грас[d], дэпартамент Прыморскія Альпы, Францыя[3][4]
Дата смерці	22 жніўня 1806(1806-08-22)[5][6][…] (74 гады)
Месца смерці	former 2nd arrondissement of Paris[d], Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	царква Св. Роха[d]
Грамадзянства	Францыя[7]  Каралеўства Францыя[d]
Жонка	Marie-Anne Fragonard[d][8]
Дзеці	Аляксандр-Эварыст Фраганар[d]
Род дзейнасці	мастак, мастак-гравёр, рысавальнік, ілюстратар
Жанр	жывапісец, гравёр
Вучоба	École royale des élèves protégés[d] Французская акадэмія ў Рыме Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў
Мастацкі кірунак	Ракако
Уплыў	Жан Батыст Шардэн і Франсуа Бушэ
Уплыў на	Jean-Baptiste-Pierre Le Brun[d]
Узнагароды	Рымская прэмія[d] (1752)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Перш вучань Жан Батыста Шардэна, а потым Франсуа Бушэ. У 1752 за карціну «Ахвярапрынашэнне Іераваама» атрымаў Вялікую Рымскую прэмію і адправіўся ў Рым. У Рыме значны ўплыў аказалі на яго італьянскія майстры XVII стагоддзя Бароча, Салімена, П. да-Картона і асабліва Цьепала. Пасябраваўшы тут з жывапісцам Гюберам Раберам, ён зрабіў разам з ім і з таленавітым аматарам мастацтва Сен-Нонам паездку на поўдзень Італіі. Плодам гэтай паездкі было выданне уўража: «Voyage de Naples et de Sicile», у якім большасць рысункаў гравіравана Фраганарам. Па вяртанні ў Парыж ён выставіў у салоне 1765 г. карціну: «Смерць Карэза» (знаходзіцца ў Луўрскім музеі ў Парыжы), за якую каралеўская акадэмія мастацтваў прыняла яго ў свае члены.

Фраганар, Пацалунак употай. Эрмітаж

Аднак неўзабаве пасля таго ён кінуў гістарычнай род жывапісу і, падпарадкаваўшыся густу таго часу, стаў пісаць ідэалістычныя жанры і пастаралі ў духу Вато і Бушэ, сцэны інтымнага жыцця пікантнага, часам бессаромна-эратычнага ўтрымання, дэкаратыўныя пано, партрэты, мініяцюры, акварэлі, пастэлі і па часах займацца афортным гравіраваннем. Творы яго ўвайшлі ў вялікую моду і прадаваліся па высокім кошце, дзякуючы чаму ён паспеў скласці сабе добрыя сродкі. Але рэвалюцыя разарыла яго, а класіцызм, паселены ў французскім мастацтве Ж.-Л. Давідам, пазбавіў яго ранейшай папулярнасці.

У 1793 годзе Фраганар з'ехаў з Парыжа ў Грас. Напачатку XIX стагоддзя ён вярнуўся ў Парыж, дзе памёр у 1806 годзе, амаль цалкам забыты.

Творы

• «Арэлі» («Шчаслівая выпадковасць катання на арэлях») (1767—1768)
• «Жаданае імгненне»
• «Пацалунак употай» (1780-я)

Зноскі

1. RKDartists Праверана 23 жніўня 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17299517'></a>
2. Itaú Cultural Jean-Honoré Fragonard // Enciclopédia Itaú Cultural — São Paulo: Itaú Cultural, 2001. — ISBN 978-85-7979-060-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q174'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q10304263'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q41599984'></a>
3. F.J.B. Watson Jean-Honoré Fragonard // Encyclopædia Britannica

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
4. abART

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q107456632'></a>
5. Jean Honoré Fragonard

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17299517'></a>
6. Jean-Honoré Fragonard — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q217595'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24255573'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1547776'></a>
7. KulturNav — 2016. Праверана 27 лютага 2016.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q16323063'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q16323066'></a>
8. Union List of Artist Names — 2020. Праверана 21 мая 2021.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q110250907'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2494649'></a>