Закій

Закі́й^[2] (трансліт.: Zakij, руск.: Закий) — вёска ў Брэсцкім раёне Брэсцкай вобласці. Уваходзіць у склад Мухавецкага сельсавета. Размешчаны за 17 км на паўднёвы ўсход ад Брэста, 11 км ад чыгуначнай станцыі Брэст-Паўднёвы, на захадзе — р. Каменка (прыток р. Мухавец), на ўсходзе меліярацыйны канал. Транспартныя сувязі па прасёлачнай, затым аўтадарозе Малыя Радванічы—Брэст.

Вёска Закій Краіна Беларусь Вобласць Брэсцкая Раён Брэсцкі Сельсавет Мухавецкі Каардынаты 52°04′15″ пн. ш. 23°51′33″ у. д.HGЯO Насельніцтва ▲50 чал. (2009) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 162 Паштовы індэкс 225042[1] Аўтамабільны код 1 Закій Закій Закій

Закій на Вікісховішчы

У складзе дзяржаўнага ўнітарнага сельскагаспадарчага прадпрыемства «Племзавод «Мухавец» (цэнтр — пас. Мухавец).

Гісторыя

У 19 стагоддзі вёска — цэнтр маёнтка ў Брэсцкім павеце Гродзенскай губерні. Пад 1839 годам пазначана ў ліку сёл Камянец-Жыровіцкага царкоўнага прыхода. Паводле рэвізскіх матэрыялаў вёска (117 жыхароў) — уласнасць пана Выганоўскага. У 1890 годзе цэнтр Закійскай сельскай грамады, якой належала 115 дзес. зямлі. У 1897 годзе працаваў хлебазапасны магазін, ветраны млын.

У 1905 годзе вёска ў Камянец-Жыровіцкай воласці Брэсцкага павета Гродзенскай губерні. Паводле Рыжскага мірнага дагавора 1921 года ў складзе Польшчы, у Камянец-Жыровіцкай гміне Брэсцкага павета Палескага ваяводства.

З 1939 года ў складзе БССР. У Вялікую Айчынную вайну гітлераўцы спалілі 72 двары, загубілі 6 жыхароў; на фронце загінула 7 вяскоўцаў, у партызанах — 5. У жніўні 1949 года арганізаваны калгас імя Варашылава, у які ўваходзіла 48 гаспадарак.

Насельніцтва

• 39 двароў, 249 жыхароў (1897)
• 263 жыхары (1905)
• 36 будынкаў, 165 жыхароў (30.9.1921)
• 72 двары, 285 жыхароў (1940)
• 170 жыхароў (1959)
• 124 жыхары (1970)
• 13 гаспадарак, 24 жыхары (1997)
• 21 гаспадарка, 39 жыхароў (2005)

Зноскі

1. Почтовые индексы, почтовые коды, телефонные коды городов
2. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2010.— 318 с. ISBN 978-985-458-198-9. (DJVU)