Зуброўка

Зубро́ўка^[1] (Hierochloe) — род кветкавых раслін сямейства Метлюжковыя (Poaceae).

Зуброўка
Зуброўка духмяная (Hierochloe odorata)
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Аднадольныя Парадак:  Метлюжкакветныя Сямейства:  Метлюжковыя Падсямейства:  Pooideae Трыба:  Aveneae Род:  Зуброўка
Міжнародная навуковая назва
Hierochloe R.Br., 1810, nom. cons.
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   40852 NCBI   286618 EOL   108087 GRIN   g:14849 IPNI   128102-3

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Зуброўка (значэнні).

Назва

Народныя назвы: зубрава трава, цяпалоць, тураўка (апошняя — таксама польская літаратурная назва). Ахвотна паядаюць зубры (даўней і туры), адсюль назвы.

Віды і экалогія

1. Зуброўка духмяная (Hierochloe odorata).
2. Зуброўка паўднёвая (Hierochloe australis).
Батанічная ілюстрацыя Якаба Штурма з кнігі «Deutschlands Flora in Abbildungen», 1796

Род налічвае каля 30 відаў, распаўсюджаных на тэрыторыі Еўразіі і Амерыкі. Найбольш пашыраная ў Беларусі зуброўка духмяная (Hierochloe odorata), шматгадовая трава з залаціста-жоўтымі каласкамі, вышынёй да 70 см. Расце ў шыракалістых і мяшаных лясах, на ўзлесках, паплавах, каля дарог.

Значэнне і выкарыстанне

Надземная частка, якая мае моцны пах кумарыну (свежага сена) і крыху вяжучы смак, шырока ўжываецца ў лікёра-гарэлачнай вытворчасці як араматызатар. Збіраюць пад час цвіцення (май — чэрвень). Асабліва вядомая настойка на сушаных сцяблах «Зуброўка» прывабнага зеленаватага колеру, з характэрным водарам кумарыну. Яе рэкамендуецца падаваць да халодных закусак (мяса, дзічына, паштэты, вяндліны).

Лічыцца адным з турыстычных сімвалаў Белавежскай пушчы.

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 65. — 160 с. — 2 350 экз.