Зыгмунт Вінцэнтавіч Нагродскі

Зыгмунт Вінцэнтавіч Нагродскі (польск.: Zygmunt Nagrodzki; 2 мая 1865^{[заўв 1]}, в. Зулаў Свянцянскага павета, Віленская губерня, Расійская імперыя — 25 сакавіка 1937, Вільня) — беларускі паэт і культурны дзеяч. Належаў да ліберальна-дэмакратычнага кірунку «краёўцаў».

Зыгмунт Вінцэнтавіч Нагродскі
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	1866 ці 2 мая 1865(1865-05-02)[1]
Месца нараджэння	Зулаў, Свянцянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	25 сакавіка 1937(1937-03-25)[1]
Месца смерці	Вільня, Віленскае ваяводства, Польская Рэспубліка
Пахаванне	могілкі Роса
Грамадзянства	Польская Рэспубліка
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, дзеяч культуры, асветнік
Мова твораў	польская
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў вёсцы Зулаў Свянцянскага павета Віленскай губерні Расійскай імперыі. Маёнтак у Зулаве належаў двараніну Юзафу Вінцэнту Пілсудскаму (1833—1902), бацьку Юзафа Пілсудскага (1867—1935).

Камітэт адбудовы Віленскага ўніверсітэта. Злева направа: Зыгмунт Нагродскі, праф. Людвік Каляноўскі, праф. Станіслаў Пташыцкі, праф. Станіслаў Уладычка, праф. Фердынанд Рушчыц, Уладзіслаў Умястоўскі. 7 мая 1919 года, Вільня

Праводзіў культурна-асветную работу сярод віленскіх рамеснікаў, прапагандаваў творы беларускіх пісьменнікаў, у тым ліку Францішка Багушэвіча, з якім сябраваў. Нелегальна распаўсюджваў «Дудку беларускую» Багушэвіча, у 1896 годзе перавыдаў гэты зборнік. У 1901 годзе зняволены ў Пецярбургскі астрог. Удзельнічаў у беларускім нацыянальна-дэмакратычным руху, матэрыяльна падтрымліваў выданне «Нашай нівы». У 1920-я гады на ўласныя сродкі заснаваў «Народнае выдавецтва», якое выпускала танныя кніжкі для масавага чытання, у тым ліку «Гутаркі і песенькі» Уладзіслава Сыракомлі (1929). Аўтар напісанай на беларускім фальклорна-этнаграфічным матэрыяле п’есы «На каляды» (з падзагалоўкам «Народны абразок з ваколіц Зулава з 1876 года», на беларускай і польскай мовах; пастаўлена ў Вільні ў 1936). Вядомы яго верш «На памяць зычліваму для сям’і» (1900) на смерць Францішка Багушэвіча) і верш-прамова «Пастароньце ж, мае братцы…», зачытаная ім у 1912 годзе ў фальварку Барэйкаўшчына (каля Вільні) на адкрыцці помніка Уладзіславу Сыракомлю. Аўтар успамінаў пра Францішка Багушэвіча.

Творы Зыгмунта Нагродскага зберагаюцца ў Цэнтральнай бібліятэцы АН Літвы і Беларускім дзяржаўным архіве-музеі літаратуры і мастацтва.

Пахаваны на Старых Росах у Вільні пад агульным надгробкам з бацькам Вінцэнтам, сястрой Марыяй, братам Іахімам і яго жонкай Клемянцінай.^[2]

Заўвагі

1. На помніку пазначаны 1866 год.