Казімір Сулістроўскі

Казімір Алаізавіч Сулістроўскі (руск.: Казимир Алоизович Сулистровский; 1778 — 12 жніўня 1818, г. Пінск) — дзяржаўны дзеяч.

Казімір Сулістроўскі
Любіч
Мінскі губернатар 6 мая 1816 — 12 жніўня 1818
маршалак шляхты Завілейскага павета з 29 верасня 1805
маршалак шляхты Віленскай губерні 26 студзеня 1809 — 7 мая 1813
Нараджэнне	1778
Смерць	12 жніўня 1818(1818-08-12) Пінск, Пінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Шэметаўшчына
Род	Сулістроўскія[d]
Бацька	Алойзы Сулістроўскі
Маці	Антаніна з Аскеркаў[d]
Жонка	Караліна з Абрамовічаў[d]
Дзеці	Канстанцыя з Сулістроўскіх[d] і Антаніна з Сулістроўскіх[d]
Член у	Шчаслівае вызваленне Руплівы ліцвін Расійскае біблейскае таварыства[d]
Адукацыя	Collegium Nobilium
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Сулістроўскі.

Біяграфія

Прадстаўнік старажытнага шляхецкага роду Сулістроўскіх герба «Любіч». Каталік. Нарадзіўся ў сям’і Алаіза Сулістроўскага (каля 1739—1795), падстолія і пісара вялікага літоўскага, і Антаніны з Аскеркаў (пам. каля 1830).

Атрымаў хатнюю адукацыю, з 1790 па 1795 вучыўся за граніцай, затым працягнуў адукацыю ў Варшаўскай школе ордэна піяраў на Жалібажы («Collegium Nobilium»).

З 29 верасня 1805 года завілейскі павятовы маршалак, з 26 студзеня 1809 па 7 мая 1813 — віленскі губернскі маршалак (абіраўся на два 3-годдзі запар). У час вайны 1812 года быў эвакуіраваны 16 чэрвеня 1812 з Вільні разам з расійскімі войскамі, знаходзіўся ў цэнтральных губернях і г. Санкт-Пецярбургу. Стацкі саветнік (06.10.1810). З 7 мая 1813 па 6 мая 1816 быў у адстаўцы, з 6 мая 1816 займаў пасаду мінскага грамадзянскага губернатара.

З 12 сакавіка 1817 па 12 жніўня 1818 віцэ-прэзідэнт Мінскага аддзялення Расійскага Біблейскага таварыства.

Член масонскіх ложаў: «Паўночных сяброў» (на 1818 ганаровы член ложа) у г. Санкт-Пецярбургу; «Добрага пастыра» (ганаровы член ложы, масон 7-й ст.) і «Руплівы літвін» у Вільні; «Шчаслівага вызвалення» (ганаровы член ложы) у г. Нясвіжы.

На 1816 валодаў 1822 душамі прыгонных муж. пола ў Мазырскім і Вілейскім паветах і 734 душамі прыгонных муж. пола ў Віленскай губерні.

Памёр 12 жніўня 1818 года ў Пінску ў час рэвізіі Пінскага павета. Пахаваны ў маёнтку Шэметаўшчына Вілейскага павета пры капліцы.

Узнагароды

Кавалер ордэнаў Св. Ганны 2-й ст. (05.11.1809) і Св. Ганны 1-й ст. (21.04.1812).

Сям’я

Надмагільны помнік жонкі Караліны з Абрамовічаў (1784—1849) у Моладаве

У шлюбе з Каралінай з Абрамовічаў (каля 1790—1849), дачкой Яўхіма Абрамовіча, падстаросты старадубскага, памешчыка Віленскай губерні. Караліна была псіхічнахворай. Пахавана ў Моладаве^[1]. Дзеці:

• Антаніна (1805 — 18.03.1853, Вільня), у 1829 годзе павянчалася ў Віленскім касцёле Св. Яна з Іосіфам Канстанцінам Снядэцкім (08.07.1799, Вільня — 04.01.1859, пахаваны 11.01.1859 у Вільні), калежскім саветнікам, сынам Андрэя Снядэцкага, прафесара Віленскага ўніверсітэта і Медыка-хірургічнай акадэміі. Пахавана ў маёнтку Болтуп Ашмянскага павета;
• Канстанцыя (1806 — 15.02.1845, г. Дрэздэн, Саксонія), з 1823 года ў шлюбе з Аляксандрам Сямёнавічам Скірмунтам (1798, маёнтак Моладава — 22.07.1870, Кастэль-над-Рэйнам), вядомым прамыслоўцам. Пахавана ў маёнтку Моладава Кобрынскага павета Гродзенскай губерні;
• Аляксандр (1807-29.04.1872), псіхічнахворы, некалькі дзесяцігоддзяў утрымліваўся ў псіхіятрычнай бальніцы ў г. Пірна (Саксонія).

Зноскі

1. У кнізе «Минские губернаторы, вице-губернаторы и губернские предводители дворянства (1793—1917) : биографический справочник» месцам пахавання памылкова называецца Шэметаўшчына.