Карл II Лысы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Карл II.

Карл II Лысы (13 чэрвеня 823, Франкфурт-на-Майне, Германія — 5 кастрычніка або 6 кастрычніка 877, Мар’ен, Савоя) — кароль заходнефранкскі, кароль Італіі, імператар рымскі, сын Людовіка Набожнага, першы з дынастыі французскіх Каралінгаў.

Карл II Лысы
фр.: Charles le Chauve
1-ы кароль Заходне-Франкскага каралеўства 11 жніўня 843 — 6 кастрычніка 877
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	Людовік II Заіка
5-ы імператар Захаду 25 снежня 875 — 6 кастрычніка 877
Папярэднік	Людовік ІI
Пераемнік	Карл III Тоўсты
кароль Італіі 876 — 6 кастрычніка 877
Папярэднік	Людовік II
Пераемнік	Карламан
кароль Аквітаніі 839 — 843
Папярэднік	Піпін II
Пераемнік	Піпін II
кароль Аквітаніі 848 — 854
Папярэднік	Піпін II
Пераемнік	Карл III Дзіцё
3-і кароль Латарынгіі 6 верасня 869 — 6 кастрычніка 877
Папярэднік	Лотар II
Пераемнік	Людовік II Заіка
3-і кароль Праванса 12 жніўня 875 — 6 кастрычніка 877
Папярэднік	Людовік II
Пераемнік	Людовік II Заіка
Нараджэнне	13 чэрвеня 823[1][2][…] Франкфурт-на-Майне, Свяшчэнная Рымская імперыя[1]
Смерць	6 кастрычніка 877[1][2][…] (54 гады) Аўрые[d], Савоя, Францыя
Месца пахавання	Абацтва Сен-Дэні
Род	Каралінгі[1]
Бацька	Людовік I Набожны[1][3]
Маці	Юдзіф Баварская[d][1][3]
Жонка	Ірментруда Арлеанская[1][3][…] і Рышыльда Праванская[d][4][5]
Дзеці	Юдзіт Фландрская[d][6][3], Людовік II Заіка[7][3], Карл III[8], Карламан[d][9], Лотар Храмы[d][9], Ратхільда Французская[d][10], Ірментруда[d][9], Хільдэгарда[d][11], Гізела[d][11], Ратруда[d][12], Дроган[d][13], Піпін[d][13] і Карл[d][13]
Дзейнасць	палітыка[14]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Людовік Набожны яшчэ за год да сваёй смерці, склаў завяшчанне, паводле якога Джяржава Франкаў дзялілася паміж яго трыма сынамі: Лотарам, Людовікам і Карлам. Вердэнскі дагавор канчаткова аформіў падзел дзяржавы, створанай некалі Карлам Вялікім. Каранацыя Карла ІІ Лысага адбылася ў Арлеане.

З Франкскай імперыі вышлі тры каралеўства: заходніх франкаў, якое ўзначаліў Карл Лысы, усходніх франкаў, якое засталося Людовіку Нямецкаму і сярэніх, тэрыторыя якога цягнулася вузкай паласой ад Паўночнага мора да Рыма ў Італіі. На чале сярэдняга каралеўства стаў Лотар, які атрымаў тытул імператара. Але пасля яго смерці ў 855, каралеўства было падзелена на тры часткі, паміж яго сынамі. Так замест вялікай і моцнай імперыі Карла Вялікага, праз 40 лет пасля яго смерці існавала ўжо пять раздробленных каралеўств. Якія з’яўляліся правобразамі пазнейшых Францыі, Германіі, Нідэрландаў, Швейцарыі і Італіі.

У каралеўстве Карла Лысага з самага пачатку не было адзінства. Амаль усе графствы бунтавалі і імкнуліся да незалежнасці ад караля. Кельцкая Брытанія і вестгоцкая Аквітанія ўвогуле сталі асобнымі княствамі.

Аднак Карл працягваў будаваць свой каралеўскі двор, які ён напоўніў філосафамі, пісьменнікамі і паэтамі, за, што атрымаў мянушку кароль-філосаф. У выніку дынасцыйных зрухаў, тэрытарыяльная частка спадчыны Лотара адышла да Людовіка Нямецкага, а частка да Карла Лысага. Пасля смерці Людовіка Італія адышла да Карла, разам з тытулам імператара. У выніку ўзнікла мажлівасць паўторнага аб’яднання франкскіх зямель, але гэта не ўваходзіла ў планы шматлікіх графстваў. Аднак галоўнай перашкодай сталі знішчальныя набегі арабаў, нарманаў і венграў.

Памёр у 877 падчас паходу супраць арабаў, у Італію. Пераемнікам заходнефранкскага стальца стаў яго сын Людовік Заіка.

Жонкі

• 1-я: Ірментруда Арлеанская
• 2-я: Рышыльда Праванская

Дзеці

Ад 1-га шлюбу:
сыны: Людовік II Заіка, Карл III Дзіцё, Лотар, Карламан
дочкі: Юдзіт, Ратруда, Эрментруда, Хільдэгарда, Гізела
Ад 2-га шлюбу:
сыны: Дроган, Піпін, сын, Карл
дачка: Ратхільда

Зноскі

1. Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 301–307. — ISBN 978-2-9501509-3-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577'></a>
2. Charles II // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
3. Kindred Britain

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q75653886'></a>
4. Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 308. — ISBN 978-2-9501509-3-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577'></a>
5. (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
6. Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 308–309. — ISBN 978-2-9501509-3-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577'></a>
7. Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 313–315. — ISBN 978-2-9501509-3-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577'></a>
8. Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 309–310. — ISBN 978-2-9501509-3-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577'></a>
9. Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 310. — ISBN 978-2-9501509-3-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577'></a>
10. Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 312. — ISBN 978-2-9501509-3-6

    <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577'></a>
11. Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 311. — ISBN 978-2-9501509-3-6

    <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577'></a>
12. Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 311–312. — ISBN 978-2-9501509-3-6

    <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577'></a>
13. Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 313. — ISBN 978-2-9501509-3-6

    <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577'></a>
14. Národní autority České republiky Праверана 11 жніўня 2023.

    <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863'></a>