Корнская мова

Ко́рнская мо́ва (корнск.: Kernowek) адносіцца да брыцкай падгаліны кельцкай галіны індаеўрапейскай моўнай сям’і разам з валійскай, брэтонскай і вымерлай кумбрыйскай мовай.

Корнская мова
Саманазва	Kernowek
Краіны	Вялікабрытанія
Рэгіёны	Корнуал
Арганізацыя, якая рэгулюе	Cornish Language Partnership
Агульная колькасць носьбітаў	3500
Статус	на мяжы знікнення[d][1]
Класіфікацыя
Катэгорыя	Мовы Еўразіі
Індаеўрапейская сям’я Кельцкая галіна Брыцкая група
Пісьменнасць	лацініца
Моўныя коды
ДАСТ 7.75–97	кор 332
ISO 639-1	kw
ISO 639-2	cor
ISO 639-3	cor
WALS	crn
Atlas of the World’s Languages in Danger	339
Ethnologue	cor
Linguasphere	50-ABB-a
ELCat	4050
IETF	kw
Glottolog	corn1251
Вікіпедыя на гэтай мове

Гісторыя

Гісторыя корнскай мовы пачынаецца ў 577 годзе, калі ў выніку бітвы пры Дэорхэме паўднёва-заходнія брыты (будучыя корнцы) аказаліся адрэзанымі ад заходніх брытаў (будучых валійцаў). Пасля заваявання Корнуала саксамі ў першай палове X стагоддзя корнцы працягвалі захоўваць сваю мову, і нават у XVI стагоддзі шмат хто з іх не ведаў англійскай.

Адносна таго, ці была корнская мова мёртвай, існуе два меркаванні. Некаторыя даследчыкі сцьвярджаюць, што корнская мова цалкам выйшла з ужытку ў XVIII стагоддзі і адраджалася наноў ужо з мёртвага стану. Іншыя лічаць, што асобныя людзі, якія ведалі корнскую ад продкаў, дажылі аж да моўнага адраджэння XX стагоддзя, і мова, такім чынам, ніколі не памірала, хоць і перажыла перыяд крайняга заняпаду.

У пачатку XX стагоддзя ў корнцах прачнулася цікавасць да ўласнай мовы і культуры, пачалося моўнае адраджэнне. У 2010 г. ЮНЕСКА перакваліфікавала корнскую мову з мёртвай у статус пад крытычнай пагрозай знікнення^[2]. У той ці іншай ступені корнскай валодаюць каля 3500 чалавек.

Алфавіт і правапіс

Корнская мова выкарыстоўвае наступны варыянт лацінскага алфавіта: Aa Bb Cc Dd Ee Ff Gg Hh Ii Jj Kk Ll Mm Nn Oo Pp Rr Ss Tt Uu Vv Ww Yy.

Арфаграфія фаналагічная.