Леапольд Ружычка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Ружычка.

Леапольд Ружычка (харв.: Lavoslav (Leopold) Ružička; 13 верасня 1887, горад Вукавар, Харватыя — 26 верасня 1976, Мамерн, Швейцарыя) — швейцарскі хімік-арганік.

Леапольд Ружычка
харв.: Lavoslav (Leopold) Ružička
Дата нараджэння	13 верасня 1887(1887-09-13)[1][2][…]
Месца нараджэння	Вукавар, Вукаварска-Срэмская жупанія[d], Pannonian Croatia[d], Харватыя[3][4][…]
Дата смерці	26 верасня 1976(1976-09-26)[1][5][…] (89 гадоў)
Месца смерці	Мамерн[d], акруга Фраўэнфельд[d], кантон Тургау, Швейцарыя[4]
Месца пахавання	Могілкі Флунтэрн[d][6]
Грамадзянства	Цыслейтанія  Швейцарыя[4]
Род дзейнасці	хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	арганічная хімія і біяхімія
Месца працы	Утрэхцкі ўніверсітэт[4] Швейцарская вышэйшая тэхнічная школа Цюрыха
Альма-матар	III Gymnasium Osijek[d][7] Тэхналагічны інстытут Карлсруэ
Навуковы кіраўнік	Герман Штаўдынгер
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Леапальдзіна Сербская акадэмія навук і мастацтваў[8] Баварская акадэмія навук Акадэмія навук СССР Польская акадэмія навук Харвацкая акадэмія навук і мастацтваў Папская акадэмія навук[9] Нідэрландская каралеўская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Расійская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША Каралеўская фламандская акадэмія навук і мастацтваў Бельгіі[d]
Узнагароды	Фарадэеўская лекцыя[d] (1958) прэмія Марселя Бенуа[d] (1938) ганаровы доктар Заграбскага ўніверсітэта[d] замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (18 чэрвеня 1942) ганаровы доктар Універсітэта Парыж IV Сарбона[d] (1945) honorary doctor of the University of Bordeaux[d] (1947)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Пасля заканчэння (1910) Вышэйшай тэхнічнай школы ў Карлсруэ там жа працаваў асістэнтам у Г. Штаўдынгера; пасля пераезду з ім у Швейцарыю (1912) працаваў у Канфедэратыўнай вышэйшай тэхнічнай школе ў Цюрыху — прафесар у 1923—1925 і 1929—1957 гадах, у 1926 −1929 гадах прафесар арганічнай хіміі Утрэхцкага ўніверсітэта.

Асноўныя працы

Асноўныя працы прысвечаны ўсталяванню будовы (ірон, фарнезол і інш.) і шляхоў біягенезу («ізапрэнавае правіла») тэрпеноідных злучэнняў, сінтэзу стэроідаў (у тым ліку ў 1934—1935 сінтэз мужчынскіх палавых гармонаў андрастэрону і тэстастэрону) і макрацыклічных злучэнняў (мускон і інш.)

Нобелеўская прэмія

Нобелеўская прэмія па хіміі (1939, сумесна з А. Бутэнантам).

Зноскі

1. Leopold Ruzicka // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
2. RUŽIČKA LEOPOLD // Encyclopædia Universalis — Encyclopædia Britannica Inc., 1968. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2743906'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1340194'></a>
3. Ружичка Леопольд // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
4. Catalogus Professorum Academiae Rheno-Traiectinae Праверана 5 лютага 2019.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23825128'></a>
5. Leopold Stephan Ruzicka // KNAW Past Members Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21491701'></a>
6. Find a Grave — 1996. Праверана 29 чэрвеня 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056'></a>
7. https://www.jutarnji.hr/zivot/jedina-gimnazija-na-svijetu-koja-ima-dva-nobelovca-i-cak-37-akademika-nalazi-se-u-hrvatskoj-6656277 Праверана 1 кастрычніка 2024.
8. http://www.sanu.ac.rs/Clanstvo/IstClan.aspx?arg=505
9. www.pas.va

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q106982426'></a>