Людовік I Банапарт

Людо́вік (Луі́джы, Луі́) Банапа́рт (італ.: Luigi Buonaparte, фр.: Louis Bonaparte; 2 верасня 1778, Аяча, Францыя — 25 ліпеня 1846, Ліворна, Вялікае герцагства Тасканскае) — адзін з братоў Напалеона I, бацька Напалеона III.

Луі Банапарт
фр.: Louis Bonaparte
1-ы кароль Галандыі 5 чэрвеня 1806 — 1 ліпеня 1810 (пад імем Людовік I)
Папярэднік	каралеўства створана
Пераемнік	Людовік II Галандскі
Нараджэнне	2 верасня 1778(1778-09-02) Аяча, Францыя
Смерць	25 ліпеня 1846(1846-07-25) (67 гадоў) Ліворна, Вялікае герцагства Тасканскае
Месца пахавання	Сен-Лё-ла-Фарэ, Францыя
Род	Банапарты
Імя пры нараджэнні	італ.: Luigi Buonaparte
Бацька	Карла Буанапартэ
Маці	Летыцыя Рамаліна
Жонка	Гартэнзія Багарнэ
Дзеці	Напалеон III, Napoleon Louis Bonaparte[d] і Napoleon Charles Bonaparte[d]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Манаграма
Званне	маршал Францыі[d]
Узнагароды	Імёны, выбітыя пад Трыумфальнай аркай[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

З 5 чэрвеня 1806 па 1 ліпеня 1810 года — кароль васальнага ў адносінах да Французскай імперыі каралеўства Галандыя пад імем Людовіка I (нідэрл.: Lodewijk I van Holland). Быў досыць папулярным сярод галандцаў, дапамагаў народу падчас паводак, вучыў нідэрландскую мову, хоць гаварыў з пацешнымі памылкамі (так, свой тытул ён вымаўляў як нідэрл.: Konijn van 'Olland — «аландскі трус»). У 1808 годзе заснаваў Каралеўскі інстытут навук, літаратуры і прыгожых мастацтваў (цяпер Каралеўская Нідэрландская акадэмія навук). У 1810 годзе па распараджэнні брата адрокся ад прастола на карысць малалетняга сына, а яшчэ праз чатыры дні тэрыторыя галандскага каралеўства была анексавана Францыяй.

Наўзамен Людовік атрымаў ад брата тытул графа дэ Сен-Лё (comte de Saint-Leu) і стаў кіраўніком вялікага герцагства Клевэ-Юліх-Берг, якое фармальна ўзначальваў яго сын.

4 студзеня 1802 года ажаніўся з Гартэнзіяй Багарнэ, падчаркай Напалеона (дачкой імператрыцы Жазэфіны ад першага шлюбу). Шлюб быў складзены па загадзе імператара, а самі муж і жонка не адчувалі адзін да аднаго пяшчотных пачуццяў; пасля выгнання з Галандыі яны разыйшліся. У іх нарадзілася тры сыны:

• Напалеон Луі Шарль (1802—1807);
• Напалеон Луі (1804—1831), кароль Галандыі Людовік II, насіў таксама тытул вялікага герцага Клевэ-Бергскага;
• Шарль Луі Напалеон (1808—1873) стаў прэзідэнтам Французскай рэспублікі, а затым — імператарам пад імем Напалеона III.

Пасля ў Гартэнзіі нарадзілася яшчэ адно (пазашлюбнае) дзіця — Шарль дэ Марні. Па некаторых даных, і Напалеон III мог быць сынам не Людовіка Банапарта.