Людміла Іванаўна Златава

Людміла Іванаўна Златава (22 лістапада 1937, Чыта — 2023^[1]) — беларуская спявачка (лірыка-каларатурнае сапрана). Народная артыстка БССР (1980)^[2].

Людміла Іванаўна Златава
Дата нараджэння	22 лістапада 1937(1937-11-22)
Месца нараджэння	Чыта, Чыцінская вобласць, РСФСР, СССР
Дата смерці	2023
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Адукацыя	Маскоўская дзяржаўная кансерваторыя імя П. І. Чайкоўскага
Прафесія	оперная спявачка
Тэатр	Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь
Узнагароды

Біяграфія

Пасля заканчэння Маскоўскай кансерваторыі ў 1962 годзе, у 1962—1991^[3] гадах салістка Дзяржаўнага тэатра оперы і балета БССР. У 1991—1993 гадах — дырэктар опернай трупы тэатра^[4].

Творчасць

Свабодна валодае лёгкім, рухомым голасам, арганічна ўжываецца ў характары сваіх гераінь^[2].

Выканала ролі Марфачкі («Алеся» Я. Цікоцкага)^[5], Ірыны, Маці («Калючая ружа» і «Зорка Венера» Ю. Семянякі), Ганначкі («Брэсцкая крэпасць» К. Малчанава  (руск.)). Сярод партый класічнага рэпертуара: Марфа, Шамаханская царыца («Царская нявеста  (руск.)» і «Залаты пеўнік  (руск.)» М. Рымскага-Корсакава), Цэрліна («Дон Жуан» В. А. Моцарта), Разіна («Севільскі цырульнік» Д. Расіні), Нарына («Дон Паскуале  (руск.)» Г. Даніцэці), Джыльда, Віялета («Рыгалета» і «Травіята» Д. Вердзі), Мімі і Мюзета («Багема  (руск.)» Д. Пучыні), Маргарыта («Фаўст  (руск.)» Ш. Гуно), Мікаэла, Лейла («Кармэн» і «Шукальнікі жэмчугу  (руск.)» Ж. Бізэ)^[2].

Выступала ў канцэртах. Гастралявала ў ВНР, ГДР, ПНР, ЧССР, у Францыі і Егіпце^[2].

Зноскі

1. На 86-м году жизни скончалась народная артистка Беларуси Людмила Златова (руск.). СБ. Беларусь сегодня (18 мая 2023). Архівавана з першакрыніцы 26 мая 2023. Праверана 27 кастрычніка 2024.
2. Златова Людмила Ивановна // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 246. — 737 с.
3. Беларусь 1995.
4. Златава Людміла Іванаўна на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»
5. Златова Л. И.