Марыс Піяла

Морыс Піяла (фр.: Maurice Pialat; 31 жніўня 1925(1925-08-31)^[1][2][…], Кунлат^[d], дэпартамент Пюі-дэ-Дом, Францыя^[3] — 11 студзеня 2003(2003-01-11)^[4][5][…], VI акруга Парыжа^[6][7][…]) — французскі кінарэжысёр, сцэнарыст, акцёр , вядомы строгім і несентыментальным стылем сваіх фільмаў.

Марыс Піяла
фр.: Maurice Pialat
Дата нараджэння	31 жніўня 1925(1925-08-31)[1][2][…]
Месца нараджэння	Кунлат[d], дэпартамент Пюі-дэ-Дом, Францыя[3]
Дата смерці	11 студзеня 2003(2003-01-11)[4][5][…] (77 гадоў)
Месца смерці	VI акруга Парыжа, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[6][7][…]
Месца пахавання	могілкі Манпарнас
Грамадзянства	Францыя[8]
Жонка	Arlette Langmann[d] і Sylvie Pialat[d][9]
Прафесія	акцёр, кінарэжысёр, сцэнарыст, кінапрадзюсар, мантажор, тэлерэжысёр, кінаакцёр, мастак, рэжысёр
Узнагароды	прыз Луі Дэлюка[d] (1983) Прэмія «Сезар» за найлепшы фільм (1984) Залатая пальмавая галіна (1987)
IMDb	ID 0681207
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў Кунла, Пюі-дэ-Дом, Францыя. Спачатку Піяла хацеў стаць мастаком, але не дамогся поспеху на гэтай ніве. У 1960 годзе зняў першы кароткаметражны фільм, «Каханне існуе» (фр. L’amour existe), але ўжо з 16 гадоў спрабаваў нешта здымаць на ўласную камеру.

Першы паўнаметражны фільм Піяла паставіў толькі ў 1968 годзе, калі яму было ўжо 43 гады. Гэта быў фільм «Аголенае дзяцінства», адным з прадзюсараў якога стаў лідар французскай «Новай хвалі» Франсуа Труфо. За «Аголенае дзяцінства» Піяла атрымаў Прыз Жана Віго. Агулам Піяла паспеў паставіць толькі 10 поўнаметражных карцін. Чатыры разы яго фільмы траплялі ў асноўны конкурс Канскага кінафестывалю, прычым у 1987 стужка «Пад сонцам Сатаны» заваявала там галоўны прыз — «Залатую пальмавую галіну».

У пасмяротным артыкуле, напісаным для французскага кіначасопіса Positif, крытык Наэль Эрпэ назваў стыль Піяла «натуралізмам, які нарадзіўся з фармалізму». У англамоўнай кінакрытыцы яго часта параўноўваюць з яго амерыканскім сучаснікам Джонам Касавецісам.