Мікалай Георгіевіч Адонц

Мікалай Георгіевіч Адонц (Нікагаяс Тэр-Аветыкян) (арм.: Նիկողայոս Ադոնց (Տէր-Աւետիքեան); 22 студзеня 1871 — 27 студзеня 1942) — расійскі візантыст і арменавед^[4], грамадскі дзеяч, гісторык.

Мікалай Георгіевіч Адонц
арм.: Նիկողայոս Գևորգի Ադոնց руск.: Николай Георгиевич Адонц
Род дзейнасці	гісторык, армяніст, візантыніст, філолаг
Дата нараджэння	10 (22) студзеня 1871[1]
Месца нараджэння	Брнакот[d], Зангезурскі павет[d], Елізаветпальская губерня, Каўказскае намесніцтва[d], Расійская імперыя[1]
Дата смерці	27 студзеня 1942(1942-01-27)[2][3] (71 год)
Месца смерці	Брусель, Бельгія
Грамадзянства	Расійская імперыя  Бельгія
Месца працы	Геваркянская тэалагічная семінарыя Імператарскі Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт[d] Брусельскі свабодны ўніверсітэт Byzantion: Revue Internationale des Etudes Byzantines[d]
Альма-матар	Геваркянская тэалагічная семінарыя[1] усходні факультэт СПбДУ[d] (1899)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 22 студзеня 1871 года ў сям'і сельскага святара Брнакот Зангезурскага павета Арменіі.

Адукацыя

Пачатковую адукацыю атрымаў у мясцовай прыходскай і Тацеўскай манастырскай школе. Потым працягнуў навуку ў Эчміядзінскай семінарыі і 2-й рускай класічнай гімназіі Тыфліса (1892-94).

У 1899 годзе скончыў факультэт усходніх моў Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта з залатым медалём.

У 1899-1902 гадах спецыялізаваўся ў вобласці візанталогіі ва ўніверсітэтах Мюнхена, Сарбоны і Оксфарда. У Мюнхене ён наведваў семінар Карла Крумбахера, а ў Парыжы наведваў лекцыі Шарля Дыля. У 1902 годзе Адонц вярнуўся ў Пецярбург, дзе пачаў рыхтавацца да экзамену для атрымання ступені магістра армянскай літаратуры. У 1908 годзе выйшла яго найболей значная праца «Арменія ў эпоху Юстыніяна. Палітычны стан на глебе нахарарскага ладу».

У 1909 годзе абараніў дысертацыю на спашуканне навуковай ступені магістра, а ў 1916 годзе — доктара філалогіі, у тым жа годзе быў абраны прафесарам кафедры армянскай і грузінскай філалогіі Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта.

Дзейнасць

З пачатку 1915 года працаваў у «Армянскім камітэце» Петраграда, браў удзел у месцаванні заходне-армянскіх уцекачоў і сірот, аказанні ім матэрыяльнай і маральнай падтрымкі.

Улетку 1916 года ў складзе навуковай экспедыцыі М. Я. Мара камандзіруецца ў вызваленыя раёны Муш і Эрзурум.

У 1917 годзе кіраваў археалагічнай экспедыцыяй у Ван.

У 1920 годзе з'ехаў за мяжу, жыў у Еўропе: у Лондане, потым у Парыжы (1921-1931) і ў Бруселі (з 1931 да сваёй смерці). З 1930 года і датуль, пакуль у 1940 годзе ўніверсітэт не спыніў сваю дзейнасць, Адонц кіраваў кафедрай армяністыкі ў Брусельскім Вольным універсітэце  (англ.).

Памёр 22 студзеня 1942 года ў Бруселі.

Працы

• Адонц Н. Г. Армения в эпоху Юстиниана. — 2 изд. — Ереван: Изд-во Ереванского Университета, 1971. — 526 с.
• Nikoghayos Adonts. Samuel l'Arménien, roi des bulgares. Bruxelles: Palais des Académies, 1938, 63 p. [reprinted in: Études Armeno-Byzantines. Calouste Gulbenkian Foundation. Lisbon, 1965, p. 347 – 407. Distributor: Livraria Bertrand]

Зноскі

1. Հայկական սովետական հանրագիտարան / пад рэд. Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 2000.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q164396'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q124405912'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q6429958'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2657718'></a>
2. Адонц Николай Георгиевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
3. Nicolas Adontz // AlKindi

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q101207543'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q104244355'></a>
4. Карен Юзбашян - "Адонц, Николай Георгиевич." - Армянская советская энциклопедия. т.1 . 1974, стр. 77.