Мікалай Мікалаевіч Пятроў

Мікалай Мікалаевіч Пятро́ў^[2] (руск.: Николай Николаевич Петров; 14 снежня 1876 — 2 сакавіка 1964) — хірург, адзін з заснавальнікаў савецкай анкалогіі, доктар медыцыны (1902), прафесар, член-карэспандэнт Акадэміі навук СССР (1939), акадэмік Акадэміі медыцынскіх навук СССР (1944), Заслужаны дзеяч навукі РСФСР (1935), Герой Сацыялістычнай Працы (1957).

Мікалай Мікалаевіч Пятроў
руск.: Николай Николаевич Петров
Дата нараджэння	2 (14) снежня 1876
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя[1]
Дата смерці	2 сакавіка 1964(1964-03-02)[1] (87 гадоў)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР[1]
Месца пахавання	Камароўскія пасялковыя могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Бацька	Мікалай Паўлавіч Пятроў
Род дзейнасці	урач, хірург, анколаг
Навуковая сфера	анкалогія
Месца працы	Ваенна-медыцынская акадэмія імя С. М. Кірава[d] Варшаўскі ўніверсітэт Кубанскі дзяржаўны ўніверсітэт Першы Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт імя акадэміка І. П. Паўлава[d] Нацыянальны медыцынскі даследчы цэнтр анкалогіі імя М. М. Пятрова[d]
Навуковая ступень	доктар медыцыны[d] (1902) і член-карэспандэнт АН СССР[d] (1939)
Альма-матар	Імператарская медыка-хірургічная акадэмія[d]
Вядомыя вучні	Фёдар Рыгоравіч Вуглоў[d]
Член у	Акадэмія навук СССР
Прэміі
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Пятроў.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Мікалай Пятроў.

Біяграфія

М. М. Пятроў нарадзіўся ў Санкт-Пецярбургу ў сям’і вучонага-механіка, інжынера М. П. Пятрова. У 1894 годзе скончыў гімназію. У 1899 годзе скончыў Ваенна-медыцынскую акадэмію і быў пакінуты ўдасканальвацца на кафедры хірургічнай прапедэўтыкі прафесара М. С. Субоціна. У 1902 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Экспериментальные данные о бугорчатке суставов в связи с повреждением»^[3]. У 1902—1903 гадах працаваў у лабараторыі І. І. Мечнікава ў Парыжы^[4], у 1903—1905 гадах праходзіў стажыроўку ў Пастэраўскім інстытуце^[3]. З 1905 года прыват-дацэнт хірургіі ў Ваенна-медыцынскай акадэміі, з 1908 года і на Вышэйшых жаночых курсах. У 1912—1913 гадах прафесар хірургічнай клінікі Варшаўскага ўніверсітэта. У 1913 годзе М. М. Пятроў вярнуўся ў Пецярбург і ўзначаліў кафедру хірургіі Інстытута ўдасканалення ўрачоў. У 1914 годзе, з пачаткам Першай сусветнай вайны, быў прызваны на фронт у якасці хірурга-кансультанта шпіталяў. У 1917 годзе на Кубані ўрач-хірург і кансультант шпіталяў у складзе 9-й Чырвонай Арміі.^[3] У 1920 годзе быў адным з заснавальнікаў медыцынскага факультэта Кубанскага дзяржаўнага ўніверсітэта і ўзначаліў на ім кафедру шпітальнай хірургіі. У 1921 годзе зноў вярнуўся ў Петраград і ўзначаліў кафедру хірургіі Інстытута ўдасканалення ўрачоў. Адначасова да 1926 года прафесар кафедры шпітальнай хірургіі Першага Ленінградскага медыцынскага інстытута. У 1926 годзе па ініцыятыве М. М. Пятрова быў адкрыты Анкалагічны інстытут (сучасны Нацыянальны медыцынскі даследчы цэнтр анкалогіі імя М. М. Пятрова), які ён і ўзначаліў.

Памёр М. М. Пятроў 2 сакавіка 1964 года. Пахаваны на Камароўскіх могілках.

Навуковая дзейнасць

М. М. Пятрову належаць навуковыя працы (больш за 400^[3]) па тэарэтычнай, эксперыментальнай і клінічнай анкалогіі, ваенна-палявой хірургіі, траспланталогіі, хірургічным лячэнні туберкулёзу, язвавай хваробы страўніка і дванццаціперснай кішкі, па дэанталогіі і інш.

Сярод апублікаванага:

• Общееучениеобопухолях, 1910;
• Химические и биологические способы распознавания раковой болезни. — СПб., 1914;
• Лечение инфецированных ран, 3 изд. — Л., 1924;
• Язвенная болезнь желудка и 12-перстной кишки и ее хирургическое лечение. — М.‒ Л., 1938 (у сааўтарстве);
• Руководство по общей онкологии, 2 изд. — Л., 1961 (у сааўтарстве);
• Вопросы хирургической деонтологии, 5 изд., Л., 1956.

Узнагароды і званні

• Медаль «Серп і Молат» (1957)
• 4 ордэны Леніна (1942, 1947, 1953, 1957)
• 2 ордэны Працоўнага Чырвонага Сцяга (1935, 1945)
• Медалі
• Сталінская прэмія 2-й ступені (1942)
• Ленінская прэмія 1963 года
• Прэмія імя І. І. Мечнікава Акадэміі навук СССР (1953)
• Заслужаны дзеяч навукі РСФСР (1935)
• Ганаровы член Міжнароднага таварыства хірургаў (1957)

Зноскі

1. Петров Николай Николаевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
2. БелЭн 2001.
3. Петров Николай Николаевич Архівавана 29 верасня 2021. (руск.) // Кубанскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт
4. Антошина Е. В. Николай Николаевич Петров (1876—1964) // История медицины Архівавана 1 красавіка 2016. (руск.)