Мікалай Паўлавіч Пятроў

Мікалай Паўлавіч Пятро́ў^[4] (руск.: Николай Павлович Петров; 25 мая 1836 — 15 студзеня 1920) — рускі вучоны ў галіне механікі і інжынер, генерал-інжынер, прафесар, Ганаровы член Пецярбургскай акадэміі навук (1894). Бацька М. М. Пятрова.

Мікалай Паўлавіч Пятроў
руск.: Николай Павлович Петров
Дата нараджэння	13 (25) мая 1836 ці 13 мая 1836(1836-05-13)[1]
Месца нараджэння	Трубчэўск, Трубчэўскі павет[d], Арлоўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	15 студзеня 1920(1920-01-15)[2] (83 гады)
Месца смерці	Туапсэ, Tuapse Okrug[d], Чарнаморская губерня[d], Поўдзень Расіі, Расійская дзяржава[2]
Грамадзянства	Расійская імперыя
Дзеці	Мікалай Мікалаевіч Пятроў
Род дзейнасці	інжынер-механік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	механіка, транспартная інжынерыя[d][3], прыкладная механіка[3] і гідрадынаміка[3]
Месца працы	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны тэхналагічны інстытут
Альма-матар	Мікалаеўскае інжынернае вучылішча[d]
Член у	Пецярбургская акадэмія навук
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Пятроў.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Мікалай Пятроў.

Біяграфія

Нарадзіўся ў горадзе Трубчэўск Арлоўскай губерні. Пачатковую адукацыю атрымаў у сям’і. У 1855 годзе скончыў Канстанцінаўскі кадэцкі корпус. З 1855 годзе ў чыне прапаршчыка служыў у лейб-гвардзейскім Фінляндскім палку. У 1857 годзе скончыў афіцэрскія класы Мікалаеўскага інжынернага вучылішча і служыў на кафедры матэматыкі пад кіраўніцтвам М. В. Астраградскага. У 1866 годзе быў накіраваны ў камандзіроўку за мяжу з мэтай вывучэння прыкладной механікі. Пасля вяртання з камандзіроўкі ў 1866 годзе выкладаў у Мікалаеўскай інжынернай акадэміі і з 1871^[4][5] года ў Санкт-Пецярбургскім практычным тэхналагічным інстытуце. У 1888—1892 гадах займаў пасаду старшыні Упраўлення казённых дарог, з 1892 года старшыня Інжынернага савета Міністэрства шляхоў зносін, з 1893 года — сябра (намеснік) міністра шляхоў зносін. У 1895 годзе кіраваў Камісіяй па збудаванню Сібірскай чыгункі^[5].

У 1896—1905 гадах М. П. Пятроў старшыня Імперскага рускага тэхнічнага таварыства, з 1900 года член Дзяржаўнага савета, з 1907—1915 гадах старшыня яго 2-а дэпартамента^[6].

Па ініцыятыве М. П. Пятрова створана Маскоўскае інжынернае вучылішча ведамства шляхоў зносін (сучасны Расійскі ўніверсітэт транспарту)^[6].

Навуковая дзейнасць

Аўтар навуковых прац па гідрадынамічнай тэорыі змазкі, тэорыі вісказіметрыі, прыкладной механіцы, чыгуначнай тэхніцы. Вывеў закон трэння пры наяўнасці змазкі, заклаў асновы гідрадынамічнай тэорыі трэння ў машынах. Праводзіў даследаванне метадаў разліку цягі цягнікоў, ціску колаў на рэйкі і іх трываласці, дзейнасці тармазных сістэм на чыгуначным транспарце.

Зноскі

1. Identifiants et Référentiels — ABES, 2011. Праверана 28 чэрвеня 2025.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q47757534'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2826570'></a>
2. Петров Николай Павлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
3. Národní autority České republiky Праверана 7 лістапада 2022.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863'></a>
4. БелЭн 2001.
5. Афіцыйны сайт Санкт-Пецярбургскага дзяржаўнага тэхналагічнага інстытута Архівавана 14 чэрвеня 2021. (руск.)
6. Петров Николай Павлович // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)