Мікалай Паўлавіч Высоцкі

Мікалай Паўлавіч Высоцкі — інжынер-архітэктар^[1] (19 студзеня 1831, Невель^[2] (паводле іншых звестак у Варонеж^[3]) — ?).

Мікалай Паўлавіч Высоцкі
Дата нараджэння	19 студзеня 1831(1831-01-19)
Месца нараджэння	Невель, Невельскі павет, Віцебская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1907
Альма-матар	Варонежская мужчынская гімназія[d] Пецярбургскае будаўнічае вучылішча (1852)
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Высоцкі.

Біяграфія

Дзяцінства і адукацыя

Пачатковую адукацыю атрымаў у Варонежскай мужчынскай гімназіі  (руск.). У снежні 1845 года паступіў у Пецярбургскае будаўнічае вучылішча, выпусціўся ў чэрвені 1852 года з правам на чын XII класа^[1].

Прафесійная дзейнасць

Адразу пасля выпуску накіраваны на службу ў віцебскую губернскую будаўнічую і дарожную камісію архітэктарскім памочнікам для вытворчасці работ, а ў лістападзе 1855 года прызначаны архітэктарам гэтай камісіі^[1].

Праз сем гадоў М. Высоцкі залічаны па галоўным кіраванні шляхоў зносін і грамадскіх будынкаў  (руск.) і звольнены для заняткаў у галоўнае таварыства расійскіх чыгунак  (руск.)^[1].

У сакавіку 1865 года ён быў камандзіраваны саветам таварыства ў Прусію, Бельгію, Францыю і Аўстрыю для вывучэння будовы майстэрняў, сістэм ацяплення, таварных і пасажырскіх будынкаў і іншых збудаванняў, якія маюць дачыненне да чыгуначнай справы^[1]. Па вяртанні з-за мяжы М. Высоцкі выканаў па сваіх праектах пабудову пагранічнай станцыі «Вержбалава» і да 1868 года быў архітэктарам і начальнікам 13 дыстанцыі Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі, а потым пераведзены ў Пецярбург на пасаду начальніка 1-га аддзялення гэтай жа дарогі^[1].

Адначасова з тым, як член Імператарскага рускага тэхнічнага таварыства  (руск.), ён загадваў пецярбургскай элементарнай школай і выкладаў у ёй рысаванне і чарчэнне (1869-79)^[1]. Па пераўтварэнні гэтай школы ў чыгуначнае вучылішча, быў прадстаўніком галоўнага таварыства расійскіх чыгунак пры савеце вучылішча (1879-85). У падзяку за яго 14-гадовую безвыплатную дзейнасць на гэтай пасадзе савет кіравання змясціў партрэт М. Высоцкага ў вучылішчнай зале^[1]. У 1876-77 гадах М. Высоцкі склаў інструкцыі для дарожных майстроў і старэйшых рабочых, правілы пра сігналы і на карыстанне дрызінамі і іншае^[1].

Творчасць

Пасажырскі вакзал на станцыі Вержбалава  (укр.)

Дом Латкіна ў Санкт-Пецярбургу

Як спецыяліст чыгуначнай архітэктуры, ён удзельнічаў у конкурсах па складанні праектаў пасажырскіх будынкаў для гарадоў Дынабурга  (руск.) і Адэсы  (руск.) і ў абодвух выпадках (1869-79) ушанаваны за прадстаўленыя праекты другой прэміі^[1].

Акрамя таго ён склаў у розны час праекты будынкаў акруговых судоў у гарадах Магілёве, Гродне, Вільні  (руск.) і Коўне^[1].

• 1852-62 гадах у Віцебскай губерні^[1]:
  • Будынкі турмаў у гарадах Невелі, Лепелі і Дынабургу
  • Надбудова званіцы Маркава манастыра
  • Абывацельскія дамы ў гарадах Віцебску и Дынабургу
  • Сядзібныя дамы ў маёнтках Задуброўі, Заронаве і Вышках  (руск.)^[4]
  • Некалькі драўляных дамоў у Віцебскай губерні
• 1862-72^[1]:
  • Вялікія мураваныя будынкі майстэрняў для вагонаў і паравозаў на станцыі Коўна  (польск.)
  • Дабудова станцыйных будынкаў, платформаў і шляхоў са стрэлкамі на станцыі Коўна
  • Ратонда для 18-ці паравозаў
  • Эстакада на берагу р. Нёмана
  • Мураваны пасажырскі будынак, газавы завод, навесы, пакгаузы, вадапад’ёмны будынак, жылыя дамы, аранжарэя і іншыя пабудовы на станцыі Вержбалава  (укр.)
  • Паравы лесапільны завод на р. Лузе, які належаў спадчыннаму ганароваму грамадзяніну Тамасаву (цяпер населены пункт, дзе змяшчаўся завод, называецца Талмачова^[5])
  • Падвалы і склады пры дыстыляцыйным заводзе ў г. Лузе
  • Пасажырскі будынак, жылыя дамы і службы на станцыі Лісіна  (руск.)
  • Паравозны сарай на станцыі Тосна  (руск.)
  • Чыгуначныя казармы і будкі са службамі паміж станцыямі Гатчына і Тосна  (руск.)
• 1872-82^[1]:
  • Перагрузачная станцыя^[6] на 833 вярсце ад Санкт-Пецярбурга
  • Драўляны чыгуначны мост на р. Шашупэ
  • Майстэрні для рамонта паравозаў
  • Мураваныя бані для служачых (па праекце інжынера-архітэктара П. А. Сальмановіча  (руск.))
  • Перабудова часовага драўлянага пасажырскага будынка пад жыллё на станцыі Дынабург  (руск.)
  • Мураваная каталіцкая царква  (лат.) ў м. Прэлі Віцебскай губерні
  • Дом  (руск.) Латкіна  (руск.) ў Санкт-Пецярбургу^[7]
  • Дом Часнакова ў Санкт-Пецярбургу^[8]
  • Дом Калумбава ў Санкт-Пецярбургу і іншыя дамы там жа^[9]
  • Абывацельскія дамы: спадара Тамасава ў Царскім Сяле, спадароў Ле-Данцю, Мерклінга, Тарасава^[10], Бок, Вінаградавай і лясная біржа сп. Тарасава ў Гатчыне
  • Перабудова лазарэта пры вучылішчы правазнаўства  (руск.) (па праекце архітэктара У. П. Львова)
  • Будынкі акруговых судоў у Магілёве і Гродне
  • Прыстасаванне прыватных дамоў пад акруговыя суды ў гарадах Вільні  (руск.) і Коўне
• 1882-62^[1]:
  • Даходны дом сп. Корвін-Крукоўскага  (руск.) ў Санкт-Пецярбургу
  • Некалькі надгробных помнікаў і капліц на могілках Аляксандра-Неўскай лаўры і Новадзявочага манастыра ў Санкт-Пецярбургу
  • Лецішчы са службамі і аранжарэямі сп. Мельнікава ў Санкт-Пецярбургу
  • Сістэмы М. Высоцкага згортвальнай абароны ад снежных заносаў на лініі Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі

Зноскі

1. Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892. с. 70 (руск.)
2. Архитектор, гражданский инженер Высоцкий Николай Павлович (руск.)
3. ВЫСОЦКИЙ Николай Павлович(недаступная спасылка) (руск.)
4. ЗАСТРОЙКА УСАДЬБЫ И ПАРК МОЛОВ В ВИШКЯХ (руск.)
5. Жельцы — Преображенская Архівавана 15 кастрычніка 2018. (руск.)
6. Перегрузочная станция (руск.)
7. Дом Н. В. Латкина (Санкт-Петербург) (руск.)
8. Доходный дом П. Чеснокова (Санкт-Петербург) (руск.)
9. Архитектор Высоцкий Н. П., здания (руск.)
10. Ольгинская улица старой Гатчины (руск.)