Міхаіл Іонавіч Рыўкін

Міхаіл Іонавіч Рыўкін (варыянты імя: Маісей Іонавіч Рыўкін-Пяўцоў; Міхаіл Іонавіч Рыўкін-Пяўцоў^[1]; 7 студзеня 1907, Старадуб, Чарнігаўская губерня, Расійская імперыя — 13 кастрычніка 1993, Пскоў, Расійская Федэрацыя) — беларускі і расійскі скрыпач, дырыжор, педагог. Заслужаны дзеяч культуры Расіі (1992).

Міхаіл Іонавіч Рыўкін
Асноўная інфармацыя
Месца нараджэння	Старадуб
Месца смерці	Пскоў
Краіна	БССР, РСФСР, Расійская Федэрацыя
Альма-матар	Мінскі дзяржаўны музычны каледж імя М. І. Глінкі Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі
Месца працы	Сімфанічны аркестр Белрадыёцэнтра Дзяржаўны акадэмічны сімфанічны аркестр Рэспублікі Беларусь Нацыянальны акадэмічны народны аркестр Рэспублікі Беларусь імя Іосіфа Жыновіча
Музычная дзейнасць
Педагог	Аркадзь Львовіч Бяссмертны і Ілья Аляксандравіч Мусін
Прафесіі	скрыпач, дырыжор, педагог
Інструменты	скрыпка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Рыўкін.

Адзін з першых прафесійных дырыжораў Беларусі. Садзейнічаў станаўленню аркестра беларускіх народных інструментаў у пасляваенны перыяд.

Біяграфія

Міхаіл Рыўкін нарадзіўся ў Старадубе 1907 годзе^[1] ў сям'і скрыпача, дырыжора і педагога Іоны Абрамавіча Рыўкіна, у якога вучыўся музыцы. Засвоіў скрыпку, кларнет і трубу^[2].

З 1924 служыў у музычным узводзе Чырвонай Арміі.

У 1928 годзе скончыў Мінскі музычны тэхнікум (клас А. Л. Бяссмертнага)^[2].

З 1929 года працаваў у сімфанічных аркестрах радыёкамітэта, Белдзяржфілармоніі, адначасова выкладаў у музычных школах у Мінску.

У 1937—1941 гадах вучыўся ў Беларускай кансерваторыі (клас І. Мусіна)^[2].

Удзельнічаў у Другой сусветнай вайне, патрапіў у акружэнне пад Вязьмай, быў паранены, пасля лячэння быў дырыжорам ваеннага аркестра, з якім дайшоў да Берліна, вайну скончыў у Японіі ў 1946^[2].

Вярнуўся ў Беларусь, дзе з 1946 года працаваў дырыжорам Дзяржаўнага народнага аркестра Беларусі. Аднаўляў аркестр разам з галоўным дырыжорам Іосіфам Жыновічам^[2].

Вымушана пакінуў Беларусь, каб выратавацца ад смерці, якая яму пагражала праз хвалю антысемітызму, што паднялася ў 1953 у СССР^[2].

З 1953 года — сімфанічнага аркестра Томскай абласной філармоніі, выкладчык музычных вучылішчаў у Томску, з 1963 года — у Пскове.

Памёр 13 кастрычніка 1993 года ў Пскове.

Узнагароды

Міхаіл Рыўкін быў узнагароджаны Ордэнам Чырвонай Зоркі, медалямі «За ўзяццё Кёнігсберга», «За Перамогу над Германіей»^[2].