Павітуха чаборавая

Павітуха чаборавая^[1][2][3] (Cuscuta epithymum) — від раслін сямейства Бярозкавыя (Convolvulaceae); распаўсюджаны ў Еўропе, Паўночнай Афрыцы, Заходняй Азіі.

Павітуха чаборавая
Агульны выгляд квітнеючай расліны
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Паслёнакветныя Сямейства:  Бярозкавыя Трыба:  Cuscuteae Dumort., 1827 Род:  Павітуха Від:  Павітуха чаборавая
Міжнародная навуковая назва
Cuscuta epithymum (L.) L.
Сінонімы
Cuscuta acutiflora Rota Cuscuta campanulata Stokes Cuscuta coriariae Sennen & Pau Cuscuta epithymiphyta St.-Lég. Cuscuta europaea var. epithymum L. Cuscuta hygrogenes Gand. Cuscuta muelleri Strail Cuscuta trifolii Bab. Cuscuta ulicis Godr. Cuscuta epithymum (L.) Murr.
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   30729 NCBI   186058 EOL   580990 IPNI   267419-1 TPL   tro-8500035

Апісанне

Аднагадовая травяністая расліна, 30-120 см даўжынёй. Сцябло тонкае, галінастае, чырванаватае або барвовае, робіць некалькі спіраляў вакол ствала гаспадара. Лісце мясістае, даўгаватае, ад вострага да тупога, ад злёгку пурпуровага да карычневага, выгнутае, ≈ 1 x ≈ 0.4 мм. Кветкі ружова-белыя, амаль сядзячыя, сабраны ў шчыльныя галоўкі. Чашачка амаль роўная вяночку. Лускі падоўжаныя, з доўгімі бахромкамі, закрываюць уваход у трубку вяночка. Пылавік і падоўжаныя чырвоныя лычыкі выступаюць з вяночка^[3][4].

Распаўсюджанне

Распаўсюджаны ў Еўропе, Паўночнай Афрыцы (Алжыр, Лівія, Марока, Туніс), Заходняй Азіі; натуралізаваны ў ПАР, Канадзе, ЗША, Аўстраліі, Новай Зеландыі, Аргенціне, Чылі^[5][6].

Ва Украіне від паразітуе на розных раслінах, галоўным чынам травяністых, часам на культурных бабовых — амаль на ўсёй тэрыторыі^[3].

Галерэя

• 
  У асяроддзі пражывання
• 
  Суквецце
• 
  Кветка
• 
  Батанічная ілюстрацыя

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 43. — 160 с. — 2 350 экз.
2. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 43. — 160 с. — 2 350 экз. — у крыніцы пад назвай Cuscuta trifolii Bab.
3. Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — К.: Наукова думка, 1987. — С. 265. (руск.) (укр.)
4. efloras.org (нявызн.). (англ.)
5. npgsweb.ars-grin.gov (нявызн.). (англ.)
6. plantsoftheworldonline.org (нявызн.). (англ.)