Павел Скарападскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Скарападскі.

Па́вел Скарапа́дскі (укр.: Павло Скоропадський; 3 (15) мая 1873, Вісбадэн, Каралеўства Прусія^[1] — 26 красавіка 1945(1945-04-26)^[1][2], Метэн^[d], Баварыя^[1]) — украінскі арыстакрат, ваенны і дзяржаўны дзеяч. Стаў кансерватыўным лідарам Украінскай дзяржавы пасля Расійскай рэвалюцыі 1917 года.

Павел Скарападскі
укр.: Павло́ Петро́вич Скоропа́дський
Гетман Украіны
Папярэднік	Пасада заснаваная, Кірыл Разумоўскі, як гетман Запарожскіх войскаў, Міхаіл Грушэўскі, як старшыня Цэнтральнай украінскай рады УНР
Пераемнік	Пасада скасаваная, Уладзімір Віннічэнка, як старшыня Дырэкторыі УНР
Нараджэнне	3 (15) мая 1873 Вісбадэн, Адміністрацыйная акруга Вісбадэн[d], правінцыя Гесэн-Насау[d], Каралеўства Прусія, Германская імперыя[1]
Смерць	26 красавіка 1945(1945-04-26)[1][2] (71 год) Метэн[d], Раён Дэгендорф, Ніжняя Баварыя, Баварыя, Германскі рэйх[1]
Месца пахавання	Баварыя
Род	Скарападскія[d]
Бацька	Пётр Іванавіч Скарападскі[d]
Маці	Q104514395?
Жонка	Oleksandra Skoropadska[d]
Дзеці	Mariya Skoropadska[d], Yelyzaveta Skoropadska[d], Danylo Skoropadskyi[d] і Olena Ott-Skoropadska[d]
Веравызнанне	Праваслаўная Царква і праваслаўе
Адукацыя	Пажаскі корпус
Аўтограф
Ваенная служба
Гады службы	1893—1917
Прыналежнасць	Расійская імперыя  Украінская Народная Рэспубліка  Украінская дзяржава
Род войскаў	кавалерыя і Армія Украінскай Народнай Рэспублікі[d]
Званне	Генерал-лейтэнант
Камандаваў	Life Guard Horse Regiment[d], 34th Army Corps[d], 1st Guard Cavalry division[d] і 1st Ukrainian Corps[d]
Бітвы	Руска-японская вайна Першая сусветная вайна Грамадзянская вайна ў Расіі
Узнагароды	Ордэн Святога Георгія IV ступені Ордэн Святога Уладзіміра II ступені Ордэн Святога Уладзіміра III ступені Ордэн Святога Уладзіміра IV ступені Ордэн Святой Ганны I ступені Ордэн Святой Ганны II ступені Ордэн Святой Ганны III ступені Ордэн Святой Ганны IV ступені Ордэн Святога Станіслава I ступені Ордэн Святога Станіслава II ступені Ордэн Святога Станіслава III ступені Ордэн Чырвонага арла Вялікі крыж
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 3 мая 1873 года ў Вісбадэне (Германская імперыя).

Служыў у царскай арміі, удзельнічаў у руска-японскай вайне 1904—1905 гадоў. У 1906 г. атрымаў званне палкоўніка, у 1912 г. — генерал-маёра, у 1916 г. — генерал-лейтэнанта. Генеральны ад’ютант цара Мікалая II у 1905 г.

Падчас Першай сусветнай вайны камандаваў, у прыватнасці, І Кавалерыйскай гвардзейскай дывізіяй і 34 Армейскім корпусам арміі Расійскай імперыі. 29 красавіка 1918 г. пры падтрымцы нямецкай арміі, якая займала Украіну па Брэсцкім мірным дагаворы, захапіў уладу ва Украінскай Народнай Рэспубліцы і абвясціў сябе гетманам Украіны. Гэта адбылося ўслед за пагадненнем Скарападскага з камандаваннем нямецкімі акупацыйнымі войскамі ва Украіне.

У якасці афіцыйнай назвы сваёй краіны Скарападскі ўвёў тэрмін «Украінская дзяржава». Дзяржава гэта заставалася пад пратэктаратам нямецкіх і аўстра-венгерскіх войскаў, адначасова абараняючыся ад агрэсіі з боку Савецкай Расіі і ўварвання Чырвонай Арміі. Да 14 снежня 1918 года ўзначальваў тры ўрадавых кабінеты, якія абапіраліся на кансерватыўныя колы.

Пасля паразы Цэнтральных дзяржаў у Першай сусветнай вайне, перамір’я на Заходнім фронце (11 лістапада 1918 г.) і — як следства яго ўмоў — пачатку адводу нямецкіх войскаў з усходу, Скарападскі (вядомы да гэтага часу сваімі манархічнымі поглядамі), змяніў сваю тактыку, і выказаўся за неадкладнае аб’яднанне Украіны з Расійскай дзяржавай. 14 снежня 1918 года быў скінуты Сымонам Пятлюрай з дапамогай корпусу Сечавых стральцоў і з’ехаў з Кіева разам з адступаючымі нямецкімі войскамі, замаскіраваны пад нямецкага параненага афіцэра. Жыў у эміграцыі ў Берліне (Германія).

16 красавіка 1945 года, падчас эвакуацыі, быў смяротна паранены ў выніку бамбардзіроўкі англа-амерыканскай авіяцыяй станцыі Платлінг каля Рэгенсбурга. Памёр 26 красавіка 1945 года ў бальніцы Метэнскага кляштара і быў там пахаваны, затым перапахаваны ў Оберстдорфе (Баварыя).