Першая кніга летапісаў

Пе́ршая кні́га ле́тапісаў (іўр.: דִּבְרֵי־הַיָּמִים Дзіўрэй га-Ямім Алеф), Першая кні́га хронікі (стар.-грэч.: Α΄ Χρονικών, лац.: Liber I Paralipomenon) — кніга Старога Запавету і Танаху. Разам з другой часткай складае Параліпаменан.

Першая кніга летапісаў (דִּבְרֵי־הַיָּמִים)
Ілюстрацыя да 19 раздзела першай кнігі Летапісаў
Раздзел:	Гістарычныя
Мова арыгінала:	старажытнаяўрэйская
Мясцовасць:	Ізраіль, Іўдзея
Папярэдняя (Танах):	Нэгэмія
Папярэдняя (праваслаўе):	Чацвёртая кніга Царстваў
Наступная:	Другая кніга летапісаў
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Першая частка кнігі (раздзелы 1—9) змяшчае генеалагічныя спісы, датычныя радаводу Давіда, святароў і левітаў, а таксама гараджан Іерусаліма. Яна падводзіць да гісторыі Давіда, якая ахоплівае рэшту Першай кнігі хронік (раздзелы 10—29). У расповедзе пра Давіда няма згадкі пра перыпетыі з Саўлам, грэх Давіда і іншыя благія падзеі ў яго сям’і, пра якія падрабязна распавядаюць Кнігі Цароў. Замест гэтага зроблены акцэнт на прароцтвы Натана. Шмат месца храніст прысвячае справам культу — пераносу Каўчэга Запавету, падрыхтоўцы да будаўніцтва Храма, парадкаванню задач святароў. Таму дапускаюць, што аўтар сам быў набліжаны да служэння ў Храме.

Пераклады

• Першая кніга Летапісаў у перакладзе Васіля Сёмухі
• 1 Кніга Летапісу ў перакладзе Яна Станкевіча і Майсея Гітліна
• 1-я Кніга Хронікаў у перакладзе Біблейскага таварыства ў Рэспубліцы Беларусь
• 1-я Кніга Летапісаў у перакладзе Антонія Бокуна

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Першая кніга летапісаў