Праскоўя Сцяпанаўна Іванова

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Іванова.

Праскоўя Сцяпанаўна Іванова^[1] (руск.: Прасковья Степановна Иванова; 23 кастрычніка 1904 — 25 красавіка 1970) — вучоны ў галіне ветэрынарнай паразіталогіі. Доктар ветэрынарных навук (1949). Прафесар (1949).

Праскоўя Сцяпанаўна Іванова
руск.: Прасковья Степановна Иванова
Дата нараджэння	23 кастрычніка 1904(1904-10-23)
Месца нараджэння	Вялікае Воснае[d], Усцюжанскі павет[d], Наўгародская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	25 красавіка 1970(1970-04-25) (65 гадоў)
Месца смерці	Віцебск, Віцебская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	вучоная, выкладчыца ўніверсітэта
Навуковая сфера	ветэрынарыя
Месца працы	Маскоўскі зоаветэрынарны інстытут[d] Іванаўскі сельскагаспадарчы інстытут[d] Віцебскі ветэрынарны інстытут
Навуковая ступень	доктар ветэрынарных навук
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Ленінградскі ветэрынарны інстытут (1927)
Навуковы кіраўнік	Васіль Ларыёнавіч Якімаў[d]
Узнагароды	Медаль «За працоўную доблесць»

Біяграфія

П. С. Іванова нарадзілася ў вёсцы Вялікае Воснае Усцюжанскага павета Наўгародскай губерні (зараз ва Усцюжанскім раёне Валагодскай вобласці Расіі). У 1927 годзе скончыла Ленінградскі ветэрынарны інстытут, працавала ветэрынарным ўрачом у Забайкаллі. У 1934 годзе паступіла ў аспірантуру, удзельнічала ў паразіталагічных экспедыцыях у Сярэдняй Азіі. У 1934 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю. З 1935 года дацэнт Маскоўскага зоаветэрынарнага інстытута, затым у Варонежы. З 1945 г. П. С. Іванова загадчык кафедрай паразіталогіі Іванаўскага сельскагаспадарчага інстытута  (руск.). У 1949 годзе абараніла доктарскую дысертацыю. З 1956 г. П. С. Іванова на пасадзе загадчыка кафедрай паразіталогіі Віцебскага ветэрынарнага інстытута.

Навуковая дзейнасць

П. С. Іванова займалася вывучэннем пратазойных хвароб, бабезіёзу і анаплазмозу буйной рагатай жывёлы, піраплазмозу і нуталіёзу коней і інш. Упершыню даказала ролю кляшчоў роду Dermacentor у распаўсюджванні піраплазмозу. Апублікавала больш за 100 навуковых работ. Стварыла школу сваіх вучняў.

Сярод апублікаванага:

• Важнейшыя паразітарныя захворванні свіней. — Мн., 1959.;
• Кровопаразитные болезни крупного рогатого скота. — Мн., 1963. (разам з Р. К. Гобземам)^[2].

Узнагароды

• Ордэн «Знак Пашаны»
• Медаль «За працоўную доблесць»

Зноскі

1. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.
2. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7.