Пурын

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Пурын (значэнні).

Пурын — найпросты прадстаўнік імідазо[4,5-d]пірымідзінаў.

Пурын
Агульныя
Сістэматычнае найменне	імідазо[4,5-d]пірымідзін
Традыцыйныя назвы	пурын
Хім. формула	C5N4H4
Фізічныя ўласцівасці
Малярная маса	120,1121 ± 0,0051 г/моль
Тэрмічныя ўласцівасці
Тэмпература плаўлення	214 °C
Класіфікацыя
Рэг. нумар CAS	120-73-0
PubChem	1044
Рэг. нумар EINECS	204-421-2
SMILES	C1(NC=N2)=C2C=NC=N1
ChemSpider	1015

Бясколерныя крышталі, добра раствараюцца ў вадзе, гарачым этаноле і бензоле, дрэнна раствараюцца ў дыэтылавым эфіры, ацэтоне і хлараформе.

Найбольш пашыраны амінапурыны, або пурынавыя асновы (адэнін, гуанін), і гідрапурыны (мачавая кіслата, гіпаксанцін, ксанцін), якія з'яўляюцца прадуктамі распаду амінапурынаў.

Да пурынаў таксама адносяцца алкалоіды кафеін і тэабрамін (метыліраваныя вытворныя ксанціну) і адэназінтрыфосфарная кіслата.

Утвараюцца ў арганізме і паступаюць з прадуктамі харчавання.

Біясінтэз пурынаў пачынаецца з рыбоза-5-фасфату — прадукту пентозафасфатнага цыкла. Прыгнечанне біясінтэзу пурынавых нуклеатыдаў прыводзіць да тармажэння росту.

Канчатковым прадуктам распаду пурынаў у чалавека і большасці жывёл з'яўляецца мачавая кіслата.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).