Пётр Струміла

Пётр Пашкавіч Струміла, таксама Пятрашка Страміла, Цеханоўскі-Страміла, Страмілка (1-я палова XV ст. — пасля 1483) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч. Староста драгічынскі (зг. 1463, 1469), намеснік лідскі (зг. 10.4-23.10.1483^[5]). Кухмістр каралевы Альжбеты (зг. 1477), маршалак гаспадарскі (зг. 1483).^[6]

Пётр Струміла
Дуброва
маршалак гаспадарскі 1483 — 1486
староста драгічынскі[d] 1463 — 1474
Папярэднік	Ян Насута[d]
Пераемнік	Івашка Ільініч
кухмістр вялікі літоўскі 1474 — 1477
Нараджэнне	Польскае Каралеўства
Смерць	не раней за 1484, 1485[1] ці каля 1486[2] Крымскае ханства
Род	Струмілы[d] і Кішкі
Бацька	Пашка Струміла[d][1][2]
Жонка	Пятрова Струмілава[d][1][3] і Кацярына з Неміровічаў[d][4][1][…]
Дзеці	Станіслаў Пятровіч Кішка[1][3], Мікалай Пятровіч Кішка[d][4][1][…], Ядвіга са Струмілаў[d][4][1][…], Барбара са Струмілаў[d][4][1][…], Петранела са Струмілаў[d][4][1][…] і Ганна са Струмілаў[d][1][3]
Веравызнанне	каталіцтва

Паходзіў з мазавецкай шляхты, сын Пашкі Струмілы (пам. 1435/1436), аднаго са шматлікіх уладальнікаў Дмошына^[uk] ў Вышаградскай зямлі^[pl]. Службу ў Вялікім княстве Літоўскім, напэўна, пачаў у апошнія гады ўладарства вялікага князя Вітаўта, калі велікакняжацкім пасцельнічым быў яго брат Юшка Струміла^[7][8].

Упершыню згаданы паміж 1440—1443 гадамі ў Кнізе данін вялікага князя Казіміра, калі віленскі ваявода Даўгірд надае братам Пятрашку і Мацьку Струмілам «шесть чоловеков Боривойнишки» ў Медніцкай воласці, якіх раней трымаў іх брат Юшка Струміла. Таксама Пятрашка і Мацька разам атрымалі ў спадчыну па бацьку Цеханавец.^[6]

У 1460-я гады як драгічынскі староста ўдзельнічаў у вызначэнні вялікалітоўска-мазавецкай мяжы.^[9]

У 1470 годзе фундаваў касцёла ў падляшскай Чарвонцы^[pl].^[9]

Паводле падання, кухмістар Пятрашка Пашкавіч прыдумаў і ўвёў ва ўжытак кішку, страва прыйшлася даспадобы каралеве Альжбеце і прыдворным, такім чынам Пятрашка атрымаў мянушку «Кішка». У кожным разе, такую мянушку меў сын Пятра — Станіслаў, ад якога пайшоў магнацкі род Кішак.

23 кастрычніка 1483 года кароль Казімір даручае «маршалъку нашому, наместънику Лидъскому, пану Петрашъку Пашъковичу» надаць у Лідскай воласці зямлю памерлага гаспадарскага сакольніка Грыдзі новаму гаспадарскаму сакольніку Заньку, які жаніўся з дачкой Грыдзя.^[10]

У 1484 годзе кіраваў вялікалітоўскай дэлегацыяй на перамовах пра межы з Ордэнам.^[9]

Неўзабаве памёр або загінуў падчас дыпламатычнай місіі ў Крым^[5]. Кароль Казімір пісаў крымскаму хану Менглі-Гірэю: «… до тебе послали нашого посла великого, пана нашого радного, пана Петра Пашъковича, маршалъка нашого, которий жо за ся къ намъ не вернулъся отъ тебе, тамъ и въмеръ въ твоей земъли…»^[11].

Сям’я

Быў двойчы жанаты. Асоба першай жонкі не вядома. Другая жонка — Кацярына, дачка Яна Неміровіча.^[9]

• (1) Станіслаў Кішка
• (1) Ганна, жонка князя Яна Свірскага, пазней Каспара Германовіча.
• (2) Мікалай, памёр маладым у 1508 годзе, пра шлюбы і дзяцей нічога не вядома
• (2) Ядвіга
• (2) Барбара
• (2) Петранела, жонка князя Міхала Глінскага