Родэрык Мак-Кінан

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Мак-Кінан.

Родэрык Мак-Кінан (нар. 19 лютага 1956(1956-02-19)^[1][2][…], Берлінгтан^[d], Масачусетс) — амерыканскі біяхімік і крышталограф, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі за даследаванні іонных каналаў.

Радэрык Мак-Кінан
Roderick MacKinnon
Дата нараджэння	19 лютага 1956(1956-02-19)[1][2][…] (69 гадоў)
Месца нараджэння	Берлінгтан[d], акруга Мідлсекс[d], Масачусетс, ЗША
Грамадзянства	ЗША
Род дзейнасці	біяхімік, хімік, нейрабіёлаг, інтэрніст, выкладчык універсітэта, крышталограф, біяфізік
Навуковая сфера	Біяхімія
Месца працы	Гарвардскі ўніверсітэт Ракфелераўскі ўніверсітэт
Альма-матар	Універсітэт Тафтса Брандэйскі ўніверсітэт Tufts University School of Medicine[d] Burlington High School[d]
Вядомы як	даследчык іонных каналаў
Член у	Нацыянальная акадэмія навук ЗША Нідэрландская каралеўская акадэмія навук Амерыканскае філасофскае таварыства[3]
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па хіміі (2003)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Родэрык Мак-Кінан нарадзіўся ў Бурлінгтане (Масачусетс, ЗША). Ён паступіў спачатку ў Масачусецкі ўніверсітэт у Бостане, але ўжо праз год перавёўся ў Брандэйскі ўніверсітэт для паглыбленага вывучэння навукі, дзе даследаваў транспарт кальцыю праз клетачныя мембраны ў лабараторыі Крыстафера Мілера. У 1978 Мак-Кінак атрымаў бакалаўра па біяхіміі і паступіў у медыцынскую школу Тафцкага ўніверсітэта. У 1982 годзе ён атрымаў медыцынскую ступень, але быў незадаволены працай доктара. У 1986 годзе Мак-Кінак вярнуўся ў Брандэйскі ўніверсітэт у лабараторыю Мілера. У 1989 годзе стаў асістэнтам прафесара ў Гарвардскім універсітэце, дзе пачаў даследаванні ўзаемадзеянне каліевагп канала са спецыфічным таксінам з яду скарпіёна. У 1989 годзе ён атрымаў прафесара ў Ракфелераўскім універсітэце, дзе пачаў работы па структуры каліевага канала ў сувязі з асаблівай важнасцю каліевых каналаў у нервовай сістэме і сэрца.

У 1998 годзе Мак-Кінан з калегамі змог атрымаць трохмерную малекулярную структуру бактэрыяльнага каліевага канала з дапамогай крышталяграфіі і раскрыў селектыўнасць канала, а менавіта чаму канал прапускае толькі іоны калію, а больш дробныя іоны натрыю не праходзяць. Работы па крышталяграфіі бялку былі зроблены на базе ў Карнельскім універсітэце і ў Нацыянальнай лабараторыі ў Брукхэвене.

У 1999 годзе Мак-Кінан разам з Клеем Армстрангам і Берціл Хіл атрымаў прэмію Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні. Нобелеўскую прэмію па хіміі, якую ён атрымаў у 2003 годзе, ён падзяліў з Пітэрам Эграм.

Зноскі

1. Roderick MacKinnon // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
2. Roderick MacKinnon // Brockhaus Enzyklopädie

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
3. NNDB — 2002.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1373513'></a>