Рыгор Антонавіч Віткоўскі

Рыгор Антонавіч Віткоўскі (25 жніўня 1923, Мінск — 14 чэрвеня 1992, Мінск) — беларускі мастак-графік, ілюстратар, акварэліст, плакатыст.

Рыгор Антонавіч Віткоўскі
Дата нараджэння	23 жніўня 1923(1923-08-23)
Месца нараджэння	Менск, Менскі павет, Беларуская ССР, СССР
Дата смерці	14 чэрвеня 1992(1992-06-14) (68 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	Беларуская ССР  Беларусь
Род дзейнасці	мастак, ілюстратар, акварэліст, мастак-плакатыст
Месца працы	архітэктурны факультэт БНТУ
Жанр	літаграфія, афорт, кніжная графіка і станковая графіка
Вучоба	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў Мінскі дзяржаўны мастацкі каледж імя А. К. Глебава
Уплыў	Сямён Пятровіч Герус і Павел Канстанцінавіч Любамудраў
Член у	Беларускі саюз мастакоў
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Віткоўскі.

Біяграфія

Нарадзіўся 25 жніўня 1923 года ў Мінску. З 10-га класа займаўся ў студыі ў Міхаіла Керзіна^[1].

У час Вялікай Айчыннай вайны знаходзіўся ў акупацыі^[1]. Удзельнічаў ва Усходне-Прускай стратэгічнай аперацыі, у баях за ўзяцце Кёнігсберга, у Маньчжурскай наступальнай аперацыі ў складзе войскаў Забайкальскага фронту, вайне з Японіяй і інш^[2]. Яфрэйтар^[3].

У 1947 годзе вярнуўся ў Мінск, паступіў у мастацкае вучылішча^[1]. Скончыў Мінскае мастацкае вучылішча ў 1953 годзе і Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут у 1959 годзе. Вучыўся ў П. Любамудрава і С. Геруса^[4]. Дыпломнай працай былі ілюстрацыі да кнігі В. Форш «Апранутыя ў камень», якія атрымалі вельмі высокую адзнаку ў Барыса Іагансона, які быў старшынёй дыпломнай камісіі^[1].

З 1959 года — удзельнік мастацкіх выставак^[4]. З 1965 да 1985 года выкладаў на архітэктурным факультэце БПІ^[4], дацэнт^[5].

Член Беларускага саюза мастакоў з 1965 года^[4].

Памёр 14 чэрвеня 1992 года ў Мінску^[4].

Творчасць

Працаваў у галіне станковай і кніжнай графікі, а таксама ў акварэлі. Выкарыстоўваў афорт, літаграфію, аловак і сангвін^[4].

Сярод асноўных твораў — графічныя серыі: «Вайна», «На радзіме Янкі Купалы», «Мінск зімой», «Мінск учора і сёння», «Налівайка ў Магілёве», «Героі Мінскага падполля»; пейзажы: «Браслаўшчына. Поўдзень», «Пасля навальніцы», «У тарах выпаў снег», «Нёманскія далі», «Улетку на Нёмане»; ілюстрацыі да кнігі В. Форш «Апранутыя ў камень» (дыпломная праца^[1]), партрэты Г. Цітовіча, У. Дзядзюшкі, Я. Купалы, П. Гур’ева^[4]. У суаўтарстве з Арленам Кашкурэвічам распрацаваў серыю плакатаў па правілам дарожнага руху.

Творы мастака захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, мастацкім музеі г. Веніс (Францыя), фондах БСМ^[4].

Сям'я

У шлюбе з Лідзіяй Аляксандраўнай^[6], якая паходзіла з Расіі^[1], меў дачку Вераніку Віткоўскую (нар. 1957) і сына Рамана Віткоўскага (1960–2012), таксама мастакоў^[1]. Унучка Таццяна Віткоўская, дачка Веранікі^[1], стала піяністкай^[6].

Па ўспамінах дачкі, уся творчасць Рыгора Віткоўскага была прысвечана Беларусі, якую ён вельмі любіў. Віткоўскі цудоўна валодаў беларускай мовай, але ў сям'і размаўлялі на рускай^[1].

Узнагароды

Узнагароджаны медалямі «За баявыя заслугі», «За ўзяцце Кёнігсберга», «За перамогу над Японіяй», ордэнам Вялікай Айчыннай вайны і іншымі памятнымі ўзнагародамі^[2].