Святлана Філіпаўна Адамовіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Адамовіч.

Святлана Філіпаўна Адамовіч (нар. 1 студзеня 1948, Слаўгарад, Алтайскі край, Расія) — беларускі гісторык, мастацтвазнаўца, архівіст.

Святлана Філіпаўна Адамовіч
Дата нараджэння	1 студзеня 1948(1948-01-01) (77 гадоў)
Месца нараджэння	Слаўгарад, Алтайскі край, РСФСР, СССР
Грамадзянства	Беларуская ССР  Беларусь
Род дзейнасці	гісторык, мастацтвазнаўца, архівістка
Месца працы	Белпраектрэстаўрацыя[d] БДУ Беларускае добраахвотнае таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі
Альма-матар	гістарычны факультэт БДПУ імя М. Танка (1970)

Біяграфія

Нарадзілася 1 студзеня 1948 года ў горадзе Слаўгарад (Алтайскі край, РСФСР) у сям’і ваеннага авіяінжынера. Скончыла сярэднюю школу № 42 горада Мінска ў 1966 годзе. У 1970 годзе скончыла гістарычны факультэт Беларускага педагагічнага інстытута імя М. Горкага^[1].

Працавала навуковым супрацоўнікам сацыялагічнай лабараторыі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна. З 1973 года працавала ў Гарадскім савеце Таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры, затым у інстытуце «Белпраектрэстаўрацыя» на пасадах навуковага супрацоўніка, начальніка гістарычнага аддзела^[1].

З 1995 па 2000 год займала пасаду загадчыцы аддзела інфармацыі, публікацыі і навуковага выкарыстання Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі. Пазней вярнулася да працы ў сферы рэстаўрацыі ў УП «Праектрэстаўрацыя»^[1].

Навуковая дзейнасць

За час працы ў рэстаўрацыйных установах выканала шэраг гісторыка-архіўных і бібліяграфічных даследаванняў, якія сталі асновай для распрацоўкі праектаў рэстаўрацыі многіх знакавых помнікаў беларускага дойлідства. Сярод аб’ектаў яе даследаванняў — помнікі ў Навагрудку, Пінску, Кобрыне, Мінску, Валожыне, Жыровічах, Ішкалдзі, Любчы і іншых населеных пунктах^[1].

Мае вялікі вопыт працы ў архівах Беларусі, Расіі, Літвы, Украіны і Польшчы. Аўтар шэрагу артыкулаў па гісторыі сакральнай архітэктуры (касцёлаў і кляштараў). Удзельнічала ў падрыхтоўцы і выданні навуковых зборнікаў і канферэнцыях^[1].

Бібліяграфія

• Костел Св. Михаила в Ивенце // Диалог. 1995. № 1.
• Троицкий костел в Ишкольди // Диалог. 1995. № 9.
• Пінскія камуністы // Беларуская мінуўшчына. 1997. № 3. — С. 57—59.
• Цуд адраджэння (гісторыя будаўніцтва і рэстаўрацыі Мінскага кафедральнага касцёла) // Наша вера. 1997. № 1(4).
• Загадкавая і старажытная (пра гісторыю Ішкальдскага касцёла) // Наша вера. 1997. № 1.
• Пинск. Фотоальбом (посвящается 900‑летию города). Мн., 1997 (у сааўтарстве).
• Страчаная спадчына (бенедыктынскі кляштар у Гарадзішчы пад Пінскам) // Каштоўнасці мінуўшчыны: Праблемы зберажэння гісторыка-культурнай спадчыны Мінска (Матэрыялы канферэнцыі (Мінск, 12 лістапада 1997 г.)). Мн., 1998.
• Занядбаная святыня: З гісторыі касцёла Зембінскага дамініканскага кляштара // Наша вера. 1999. № 1(7).
• Комплекс пинского иезуитского монастыря // Наша вера. 1999. № 3(9).