Сцяпан Андрэевіч Баркоўскі

Сцяпан Андрэевіч Барко́ўскі (28 сакавіка (10 красавіка) 1905, Слуцк — 11 чэрвеня 1966, Мінск; псеўданімы і крыптанімы: Бар.; С.Бар.; С.Бар-і; С.Бар-кі; Бар-скі; Б-скі; С.Кожаны) — беларускі крытык, літаратуразнавец, этнограф.

Сцяпан Андрэевіч Баркоўскі
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	10 красавіка 1905(1905-04-10)
Месца нараджэння	Слуцк, Слуцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	11 чэрвеня 1966(1966-06-11) (61 год)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Пахаванне	Усходнія могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Альма-матар	педагагічны факультэт БДУ
Месца працы	Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя Кандрата Крапівы НАН Беларусі
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	літаратуразнавец

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Баркоўскі.

Біяграфія

Падлеткам браў удзел у Слуцкім паўстанні (1920). У 1926 скончыў педагагічны факультэт БДУ. Пасля сканчэння ў 1931 аспірантуры працаваў у Інстытуце гісторыі АН БССР. Першыя публікацыі па этнаграфіі з'явіліся ў 1925. Як літаратурны крытык сфарміраваўся ў «Маладняку». У сярэдзіне 1920-х г. у яго на кватэры ўтварыўся своеасаблівы «літаратурны салон» маладых літаратараў.

14.11.1936 арыштаваны; атрымаў 10 гадоў лагераў. У 1936—1946 як зняволены працаваў у лагерах Краснаярскага края і Сярэдняй Азіі. З канца 1946 года жыў у г.Фрунзэ (Кыргызстан); у 1950 годзе накіраваны ў Казахстан на асваенне цаліны. Рэабілітаваны ў 1955 годзе; змог вярнуцца ў Беларусь.

З 1956 года працаваў у Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору АН БССР. Займаўся этнаграфіяй Беларусі 19 ст.

Укладальнік кніг твораў В. Маракова (1959), А. Дудара (1959), В. Каваля (1959), М. Нікановіча (1960). Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках^[1].

Зноскі

1. Аблажэй — Брыль – Белліт  (бел.) (14 ліпеня 2023). Праверана 20 ліпеня 2024.