Сяргей Аляксеевіч Ліхачоў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Ліхачоў.

Сяргей Аляксеевіч Ліхачо́ў^[3] (руск.: Сергей Алексеевич Лихачёв; 2 верасня 1952(1952-09-02)^[1], Свярдлоўск^[1] — 26 чэрвеня 2025(2025-06-26)) — беларускі вучоны ў галіне неўралогіі, доктар медыцынскіх навук (1995), прафесар (2001).

Сяргей Аляксеевіч Ліхачоў
Дата нараджэння	2 верасня 1952(1952-09-02)[1]
Месца нараджэння	Свярдлоўск, Свярдлоўская вобласць, РСФСР, СССР[1]
Дата смерці	26 чэрвеня 2025(2025-06-26) (72 гады)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	неўралогія
Месца працы	Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр неўралогіі і нейрахірургіі Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук[1] (1995)
Навуковае званне	прафесар[d] (2001)[2]
Альма-матар	Мінскі медыцынскі інстытут (1975)[1]
Узнагароды	Грамата Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь[d] (1994)

Біяграфія

Нарадзіўся 2 верасня 1952 года ў Екацярынбургу.

У 1975 годзе скончыў Мінскі медыцынскі інстытут па спецыяльнасці «Лячэбная справа». Працаваў урачом у Ракаўскай участковай бальніцы ў Валожынскім раёне Мінскай вобласці, з 1980 года ўрачом-неўролагам у паліклініцы № 28 Мінска. З 1984^[3] (1982^[4]) года С. А. Ліхачоў працуе ў Беларускім навукова-даследчым інстытуце неўралогіі, нейрахірургіі і фізіятэрапіі (сучасны Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр неўралогіі і нейрахірургіі): загадчык неўралагічнага аддзялення, у 2005—2010 радах — дырэктар. У 1988 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму: «Вестыбула-акулярныя рэфлексы ў клініцы і дыферэнцыяльнай дыягностыцы сіндрома пазваночны артэрыі пры шыйным астэахандрозе», у 1995 годзе — доктарскую дысертацыю на тэму: «Вестыбула-акулярныя механізмы мозгу ў клініцы некаторых захворванняў нервовай сістэмы (фізіялогія, патагенез, семіётыка)»^[4].

З 2005 па 2018 год^[5] С. А. Ліхачоў ажыццяўляў кіраўніцтва неўралагічнай службай у якасці галоўнага пазаштатнага спецыяліста па неўралогіі Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь. З’яўляецца членам Вышэйшай атэстацыйнай камісіі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі па нервовых хваробах, а таксама членам праўлення Міжнароднай акадэміі неўралогіі і нейрахірургіі^[5].

Памёр 26 чэрвеня 2025 года^[6].

Навуковая і грамадская дзейнасць

А. С. Лихачоў з’яўляецца аўтарам каля 2500 навуковых прац, у тым ліку 10 манаграфій, 106 вынаходстваў^[5]. Кірункі яго навуковай дзейнасці: вестыбулапаталогія, вывучэнне паталогіі падкоркавых гангліяў у Беларусі. Галіна навуковых інтарэсаў — сасудзістыя захворванні галаўнога мозгу, паталогія вестыбюлярнага апарата пры розных захворваннях нервовай сістэмы, цягліцавыя дыстаніі, спадчынныя захворванні нервовай сістэмы. Прымаў удзел у распрацоўцы шэрагу нарматыўных дакументаў, у тым ліку Дзяржаўнай нацыянальнай праграмы дэмаграфічнай бяспекі Рэспублікі Беларусь на 2006—2010 гады, Дзяржаўнай нацыянальнай праграмы дэмаграфічнай бяспекі Рэспублікі Беларусь на 2011—2015 гады і «Кардыялогія» на 2011—2015 гады^[5].

Пад кіраўніцтвам А. С. Ліхачова абаронены 6 доктарскіх і 29 кандыдацкіх дысертацый^[5].

Старшыня Рэспубліканскага навукова-практычнага таварыства неўролагаў^[4]. З’яўляецца рэдактарам часопіса «Неврология и нейрохирургия. Восточная Европа», штогадовага зборніка РНПЦ неўралогіі і нейрахірургіі, членам рэдакцыйных калегій шэрагу часопісаў Беларусі («Медицинские новости», «Новости хирургии», «Молекулярная и прикладная генетика», Вестник Витебского государственного медицинского университета, лечебное дело), Расіі («Российский неврологический журнал», «Вестник оториноларингологии», «Анналы клинической и экспериментальной неврологии», «Нервные болезни»), Украіны («Журнал неврологии», «Психиатрия, неврология и медицинская психология»), Еўрапейскага Саюза («Neurootology newsletter»)^[5].

Узнагароды і званні

• Медаль Францыска Скарыны (2013)
• Ордэн «За заслугі ў медыцыне» (Расія, 2019)
• Ганаровая грамата Прэзідыума Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь (1994)
• Ганаровыя граматы Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь (1999, 2002)
• Ганаровая грамата Вышэйшай атэстацыйнай камісіі (2012)
• Выдатнік аховы здароўя Рэспублікі Беларусь (2004)
• Нагрудны знак «Ветэран» Беларускага прафсаюза работнікаў аховы здароўя
• Залаты медаль «За развіццё» (Еўрапейскі Саюз, 2013)
• Залаты медаль і дыплом якасці Еўрапейскай навукова-прамысловай палаты ў намінацыі «Перадавыя работнікі навукі, адукацыі і культуры СНД»