Сіманічы

Сі́манічы^[1] (трансліт.: Simaničy, руск.: Симоничи) — аграгарадок у Лельчыцкім раёне Гомельскай вобласці Беларусі. Уваходзіць у склад Сіманіцкага сельсавета.

Аграгарадок Сіманічы Краіна Беларусь Вобласць Гомельская Раён Лельчыцкі Сельсавет Сіманіцкі Каардынаты 51°52′49,20″ пн. ш. 28°05′07,60″ у. д.HGЯO Першая згадка 1520 Вышыня цэнтра 152 м Насельніцтва 907 чалавек (2000) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 2356 Паштовы індэкс 247853 Аўтамабільны код 3 СААТА 3228848031 Сіманічы на карце Беларусі ±

Сіманічы на Вікісховішчы

Геаграфія

Размешчаны на рацэ Свінавод і аўтамабільнай дарозе Лельчыцы — Тураў (Р128), за 25 км на паўночны захад ад раённага цэнтра Лельчыцы, за 52 км ад чыгуначнай станцыі Жыткавічы, за 42 км ад прыстані Тураў на рацэ Прыпяць. У складзе камунальнага сельскагаспадарчага прадпрыемства «Сіманічы».

Гісторыя

Па пісьмовых крыніцах вядомы з 1520 года як сяло ў складзе Вялікага Княства Літоўскага, дзяржаўная ўласнасць. 3 1793 года ў складзе Расійскай імперыі, сяло Лельчыцкай воласці Мазырскага павета Мінскай губерні.

3 20 жніўня 1924 года — цэнтр сельсавета.

У студзені 1943 года гітлераўскія захопнікі спалілі ўсю вёску і загубілі 21 жыхара, а ўсяго за вайну загінула 108 жыхароў.

Насельніцтва

• 1840 год — 31 двор, 250 жыхароў.
• 1886 год — 58 двароў, 376 жыхароў.
• 1909 год — сяло: 154 двары, каля 850 жыхароў; маёнтак: 1 двор, 8 жыхароў.
• 1917 год — сяло: 181 двор, 1055 жыхароў; маёнтак: 1 двор, 17 жыхароў.
• 1940 год — 245 двароў, 1206 жыхароў.
• 1998 год — 352 двары, 920 жыхароў.
• 2001 год — 338 двароў, 907 жыхароў^[2].

Інфраструктура

Лясніцтва Нацыянальнага парку «Прыпяцкі». Сярэдняя школа, Дом культуры, бібліятэка, дзіцячы садок, бальніца, дом прыстарэлых, аптэка, Дом быту, аддзяленне сувязі, 2 крамы, бутэрбродная.

Помнікі гісторыі і культуры

• Богаяўленская царква.
• Брацкая магіла савецкіх воінаў^[2].

Зноскі

1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).
2. БелЭн 2002.