Траўма

Тра́ўма^[1][2] (ад стар.-грэч.: τραῦμα — рана) — парушэнне анатамічнай цэласнасці і функцый тканак, органаў у выніку знешняга ўздзеяння. Вывучэннем займаецца траўматалогія^[1].

Траўма
МКХ-11	NF2Z
МКХ-10	T79
МКХ-10-КМ	S00.T98
МКХ-9	900 і 957
DiseasesDB	28858
MedlinePlus	000024
MeSH	D014947
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У залежнасці ад фактару ўздзеяння адрозніваюць механічныя (вывіх, кантузія, пералом косці, рана і іншыя), тэрмічныя (апёк, абмаражэнне), хімічныя (уздзеянне шчолачаў, кіслот і іншых агрэсіўных рэчываў), акустычныя (уздзеянне гукаў празмернай сілы), баратраўмы (рэзкае змяненне ціску), прамянёвыя (радыяцыя), электратраўмы (паражэнне электрычным токам), камбінаваныя траўмы. У залежнасці ад абставін, у якіх адбылося знешняе ўздзеянне, адрозніваюць бытавыя, вытворчыя, спартыўныя, баявыя і іншыя траўмы.

Траўмы могуць быць ізаляваныя (пашкоджанне аднаго органа або ў межах аднаго сегмента апорна-рухальнага апарата), спалучаныя (суправаджаюцца пашкоджаннем апорна-рухальнага апарата і аднаго або некалькіх унутраных органаў), камбінаваныя (ад уздзеяння механічных і аднаго або больш немеханічных фактараў — тэрмічных, хімічных, радыяцыйных і іншых).

Таксама траўмы падзяляюць на

• адкрытыя, калі парушаецца цэласнасць скураных покрываў, і высокая верагоднасць пранікнення ў арганізм інфекцыйнага агента;
• закрытыя, пры якіх цэласнасць знешніх покрываў не парушана;
• вострыя (узнікаюць раптоўна);
• хранічныя (пад уздзеяннем фактараў, якія паўтараюцца).

Гл. таксама

• Траўматызм
• Псіхалагічная траўма