Уладзімір Максімавіч Дамашэвіч

Уладзімір Максімавіч Дамашэвіч (17 лютага 1928, в. Вадзяціна Ляхавіцкага раёна^[1] — 30 красавіка 2014, Мінск^[2]) — беларускі празаік , нарысіст. Заслужаны работнік культуры Беларусі (1992). Лаўрэат літаратурнай прэміі імя І. Мележа (1992).

Уладзімір Максімавіч Дамашэвіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	17 лютага 1928(1928-02-17)
Месца нараджэння	Вадзяціна, Альхоўскі сельсавет, Ляхавіцкі раён, Беларусь
Дата смерці	30 красавіка 2014(2014-04-30) (86 гадоў)
Пахаванне	Заходнія могілкі (Мінск)
Грамадзянства	Беларусь
Альма-матар	філалагічны факультэт БДУ (1953)
Месца працы	Народная асвета Беларусь Першы Нацыянальны канал Беларускага радыё Полымя Маладосць Мастацкая літаратура
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, рэдактар, перакладчык
Кірунак	Проза
Мова твораў	беларуская
Дэбют	«Заклінаю ад кулі» (1960)
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР
Прэміі	Літаратурная прэмія імя Івана Мележа (1992)
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў філалагічны факультэт БДУ (1953). У 1953—1967 гадах працаваў у выдавецтвах «Народная асвета» і «Беларусь», у 1965 годзе на Беларускім радыё, у 1967—1972 гадах літсупрацоўнікам часопісу «Полымя», у 1973—1977, 1978—1988 — загадчыкам аддзела прозы часопіса «Маладосць», у 1977 — рэдактарам выдавецтва «Мастацкая літаратура».^[1]

Член Саюза пісьменнікаў СССР (з 1962).^[1]

Пахаваны на Заходніх могілках у Мінску.^[2]

Творчасць

Дэбютаваў аповесцю «Трэці лішні» (1958) у часопісе «Маладосць». Аўтар кніг «Заклінаю ад кулі» (1960), «Між двух агнёў» (1963), «Абуджэнне» (1968), «Порахам пахла зямля» (аповесць-хроніка) (1975), «Выбранае» (1977), «У лабірынце вуліц» (1979), нарыса «Каб радзіла зямля» (1972), аповесцей «Кожны чацвёрты» (1983), «Першым заўсёды цяжка» (разам з У. Сазановічам, 1986), рамана «Камень з гары» (1990). У 1988 годзе выйшлі Выбраныя творы.^[1]

У перыядычным друку апублікаваны раман «Не праспі сваю долю» (1993), аповесці і апавяданні «Лішняе дзіця, або Амплітуда жаданняў» («Маладосць», 1998), «Крайняя авечка» («Полымя», 2004), «Доля — пустацвет» («Маладосць», 2004), «Месяц у Раі, або Аддай сэрца людзям», («Полымя», № 10, 2006), «На мяжы цярпення» («Полымя», 2007), «Дзённікавыя нататкі» («Маладосць», 2007). Некаторыя творы, напрыклад, аповесць «Адна — долі жадна»^[3], не былі апублікаваны. Творы У. М. Дамашэвіча паракладзены на некалькі моў.

Займаўся рэдактурай і перакладам з рускай, польскай, азербайджанскай, армянскай і іншых моў. Сярод яго перакладаў раман Е. Путраманта «Верасень», перакладзены з польскай разам з Я. Міско.

Прызнанне

• Заслужаны работнік культуры Рэспублікі Беларусь (1992)^[4].
• Лаўрэат Літаратурнай прэміі імя І. Мележа (1992)

Сям’я

Жонка — па першым мужы, праўнуку расійскага навукоўца Д. І. Мендзялеева — Мендзялеева. Яе ўнучка, Крысціна Мендзялеева — «Рок-Князёўна’97»^[5], былая вакалістка беларускага рок-гурту «Hasta La Fillsta»; цяпер жыве ў Бельгіі, працуе ў сферы кінематографа, зняла дэбютны фільм.

Зноскі

1. Дамашэвіч Уладзімір // Беларускія пісьменнікі (1917—1990)…
2. Вянок памяці: Уладзімер Дамашэвіч…
3. Дамашэвіч Уладзімір Максімавіч Празаік 17 лютага 1928 Г.- 30 красавіка 2014 Г. Фонд № 147 Вопіс № 2 1952 г. — 2006 г. — Установа «Беларускі дзяржаўны архіў-музей літаратуры і мастацтва»
4. Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 2 сентября 1992 г. № 1805-XII О присвоении Домашевичу В. М. почетного звания «Заслуженный работник культуры Республики Беларусь» (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 15 снежня 2013. Праверана 14 чэрвеня 2010.
5. Белорусские музыканты зажигают в Сети