Уладзіслаў Гуроўскі

Уладзіслаў Гуроўскі (каля 1715 — 23 мая 1790, Варшава) — дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай. Пісар вялікі каронны (1764—1768), маршалак надворны (1768—1781) і вялікі літоўскі (з 1781). Кавалер ордэнаў Святога Станіслава і Белага Арла (1772), расійскіх ордэнаў Святой Ганны і Аляксандра Неўскага (1774).

Уладзіслаў Гуроўскі
Władysław Gurowski
Уладзіслаў Гуроўскі. Мастак Я.-Б. Лямпі старэйшы, 1790
Герб «Учэле»
Вялікі маршалак літоўскі 1781 — 1790
Папярэднік	Юзаф Сангушка
Пераемнік	Ігнацы Патоцкі
Нараджэнне	16 жніўня 1717(1717-08-16)
Смерць	23 мая 1790(1790-05-23)[1][2] (72 гады) Варшава, Варшаўская зямля[d], Мазавецкае ваяводства, Велікапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Месца пахавання	Клечаў
Род	Гуроўскія[d]
Бацька	Мельхіёр Гуроўскі[d]
Маці	Соф'я з Пшыемскіх
Жонка	Ганна з Радаміцкіх[d]
Узнагароды	Ордэн Белага арла Ордэн Святога Станіслава Ордэн Святога Аляксандра Неўскага Ордэн Святой Ганны I ступені
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Гуроўскіх герба «Учэле», сын Мельхіёра і Соф’і з Пшыемскіх. Разам з трыма братамі навучаўся ў Францыі, потым служыў у французскім войску.

У 1748 на даручэнне Морыца Саксонскага накіраваўся ў Пецярбург, дзе беспаспяхова спрабаваў падкупіць Аляксандра Бястужава з мэтай пераканаць расійскую імператрыцу Кацярыну II пасадзіць Маўрыція на сталец Герцагства Курляндскага і Земгальскага.

Адзін з найбольш уплывовых прадстаўнікоў прарасійскай групоўкі, супраціўнік Караля Станіслава Радзівіла «Пане Каханку». 24 сакавіка 1768 выступіў за ўвядзенне ў Рэч Паспалітую расійскіх войскаў з мэтай здушэння Барскай канфедэрацыі^[3]. Інфармаваў расіян пра ўсе дзеянні караля і вялікага князя Станіслава Аўгуста Панятоўскага, вінаваціў яго ў таемнай змове з Францыяй.

Ініцыятар стварэння і актыўны ўдзельнік Пастаяннай Рады, у 1775 правёў дэмаркацыю новай граніцы з Расіяй.

Зноскі

1. Władysław Roch Gurowski // Internetowy Polski Słownik Biograficzny

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943'></a>
2. Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 172.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123243396'></a>
3. Władysław Konopczyński. Konfederacja barska. T. I. — Warszawa, 1991. S. 46.