Усевалад Мікалаевіч Сцебурака

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Сцебурака.

Усевалад Мікалаевіч Сцебурака (нар. 17 ліпеня 1981, Жлобін) — беларускі пісьменнік, шоумен.

Усевалад Мікалаевіч Сцебурака
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	17 ліпеня 1981(1981-07-17) (44 гады)
Месца нараджэння	Жлобін, Жлобінскі раён, Гомельская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Альма-матар	гістарычны факультэт БДПУ імя М. Танка (2003)
Месца працы	Дзяржаўны музей гісторыі тэатральнай і музычнай культуры Рэспублікі Беларусь Беларускі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт БДПУ Саюз беларускіх пісьменнікаў Белсат
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, празаік, шоўмен, тэлевядучы, пісьменнік, гісторык, выкладчык універсітэта
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў ЗБС Бацькаўшчына
Прэміі	Залаты апостраф

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і дактароў Мікалая і Інэсы Сцебуракаў у 1981 годзе. Малодшы брат — Анатоль Сцебурака — беларускі гісторык, кандыдат гістарычных навук, дацэнт.

У 1980-я гады сям’я Сцебуракаў жыла ў Амговічах Слуцкага раёна Мінскай вобласці і ў Жлобіне Гомельскай вобласці. У 1990 годзе сям’я пераехала ў Вілейку, дзе Усевалад атрымаў сярэднюю адукацыю ў гарадской гімназіі. Скончыў гістарычны факультэт БДПУ імя М. Танка ў 2003 годзе, аспірантуру па спецыяльнасці «Гісторыя Беларусі» БДТУ ў 2006 годзе. Жыве ў Мінску.

Працаваў на пасадзе навуковага супрацоўніка ў Дзяржаўным музеі тэатральнай і музычнай культуры Рэспублікі Беларусь. У 2003—2010 гадах выкладаў гістарычныя дысцыпліны ў БДТУ і БДПУ. З 2012 года працаваў у ГА «Саюз беларускіх пісьменнікаў» (ГА СБП). У 2012—2017 гадах на пасадзе памочніка старшыні, у 2017—2021 — намеснік старшыні ГА СБП^[1]. Як шоумен вёў шматлікія культурныя мерапрыемствы і святы беларускай грамады^[2].

Творчасць

Пачаў друкавацца ў 1999 годзе на старонках «Нашай Нівы». Паэзія і проза з’яўлялася ў газетах і альманахах: «Рэгіянальнай газеце», «Родзічах», «ЛіМ», «Літаратурная Беларусь», часопісах «Куфэрак Віленшчыны», «Дзеяслоў», ARCHE, у перакладзе на польскую мову ў часопісе «Pobocza», проза перакладалася на ўкраінскую мову^[3].

Удзельнік шматлікіх літаратурных фестываляў: «Бязмежжа» (Польшча), паэтычнага фестывалю памяці імя Міхася Стральцова, памяці Анатоля Сыса, памяці Ніны Мацяш «Бабіна лета» (Беларусь) і інш. Браў удзел у папулярных паэтычных праектах: «Начная чытанка», «Галасы паэтаў», «Чорна-белыя вершы»^[4].

Першая кніга вершаў і малой прозы «Крушня»^[5] выйшла ў бібліятэчцы часопіса «Дзеяслоў», другая — «Бег па самаадчуванні»^[6] ў выдавецкай серыі «Кнігарня пісьменніка». Трэцяя кніга вершаў «Сны дарог» (Мінск, 2017 г.).

У 2022 г. выйшла кніга сямейнай гісторыі «Сцебуракаў лёс» (у суаўтарстве з А. Сцебуракам). Твор спалучыў жанры нон-фікшн, гісторыі паўсядзённасці, эсэ і гістарычнага даследавання з грунтоўным дадаткам на аснове архіўных крыніц. У 2024 г. кніга «Сцебуракаў лёс» выйшла ў аўдыёфармаце ў праекце «Кнігі бяз літар».^[7]

У 2024 г. У. Сцебурака стаў лаўрэатам Прэміі імя Міхася Стральцова з фармулёўкай: «За развіццё і захаванне нацыянальных літаратурных традыцый, за адметны стылістычна-інтанацыйны лад лірыкі, за мастацкую вымалёўку канцэпту гістарычнай памяці». Згодна статуту прэміі ўзнагародай стала выданне кнігі выбранага - "Беларускія зоркі", куды ўвайшлі лепшыя вершы, пераклады, эсэ, і фрагменты празаічных тэкстаў розных гадоў.

Перакладае з англійскай, рускай і ўкраінскай моў. Некаторыя паэтычныя пераклады ўвайшлі ў зборнікі «Бег па самаадчуванні» (2013), «Сны дарог» (2017), «Беларускія зоркі» (2024). Пераклаў з англійскай асобныя творы Рэд’ярда Кіплінга, Роберта Льюіса Стывенсана, Гі́лберта Кіта Чэ́стэртана, творы англійскай народнай паэзіі (у тым ліку «Дом, у якім гаспадарыць Джэк» і «Баладу пра верасовы мёд»), з рускай — А. Вазнясенскага, М. Булгакава, Я. Еўтушэнку, Р. Раждзественскага і іншых.

Шэраг вершаў паэта сталі песнямі беларускіх музыкаў — мінскага гурта «S°unduk» (Сундук)^[8], магілёўскага гурта «Zatoczka»^[9].

Песні на словы У. Сцебуракі ёсць у рэпертуары барда Змітра Бартосіка: «Лістапад»^[10], «Рэха 1863-га года», «Дзяды».

Бібліяграфія

• «Крушня» (2007)
• «Бег па самаадчуванні» (2013)
• «Сны дарог» (2017)
• «Сцебуракаў лёс» (2022)
• «Беларускія зоркі» (2024)

Узнагароды

• Лаўрэат прэміі «Залаты апостраф» часопіса «Дзеяслоў» у намінацыі «Лепшы дэбют» (2004).
• Прызёр Астравецкага паэтычнага слэму (2012)^[11].
• Лаўрэат прэміі «Залаты апостраф» часопіса «Дзеяслоў» у намінацыі «Паэзія» (2023).
• Лаўрэат прэміі імя Міхася Стральцова (2024).