Чорны грыф

Чорны грыф (Aegypius monachus) — драпежная птушка з атраду сокалападобных (Falconiformes) сямейства ястрабіных (Accipitridae). З’яўляецца другой па велічыні драпежнай птушкай Еўропы пасля барадача (Gypaetus barbatus).

Чорны грыф
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Птушкі Падклас:  Нованёбныя Атрад:  Сокалападобныя Сямейства:  Ястрабіныя Падсямейства:  Грыфавыя Род:  Aegypius Від:  Чорны грыф
Міжнародная навуковая назва
Aegypius monachus Linnaeus, 1766
Арэал
Ахоўны статус
Блізкія да ўразлівага становішча IUCN 3.1 Near Threatened : / 22695231
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   175494 NCBI   8959 EOL   1047566 FW   365995

Апісанне

Птушка даўжынёй звыш аднаго метра, некалькі большая за белагаловага сіпа (Gyps fulvus). Маса цела чорнага грыфа дасягае 7-12 кілаграмаў. Размах крылаў — ад 250 да 295 сантыметраў. Пер’е манатоннага цемна-карычневага колеру, якое здалечыні здаецца чорным. Вакол кароткай, голай, карычневата-ружовай шыі цёмная пер’евая манішка. Крылы шырокія, хвост мае лёгкую клінападобную форму.

Пашырэнне

Распаўсюджаны ў Паўднёвай Еўропе і Цэнтральнай Азіі. Сёння сустракаецца ад Іспаніі праз Балеарскія астравы, Балканы, Пярэднюю Азію і Паўночную Індыю да Паўднёвай Сібіры, Паўночнага Кітаю і Манголіі. У тым ліку сустракаецца і ў Беларусі.

Гняздзіцца пераважна ў дзікіх горных лясах, у Еўропе сустракаецца амаль выключна на Іберыйскім паўвостраве, на Маёрцы і ў паўднёвай частцы Балканаў. Таксама ўпадабаныя месцы чорных грыфаў берагі азёраў і рэк, бо там заўсёды ёсць пажытак.^[1]

Паўднёва-заходнія папуляцыі аселыя, качуюць, а паўночна-ўсходнія — пералётныя. Пад час качовак залятаюць на поўнач ад межаў арэала (у Вялікабрытанію, Бельгію, Данію, Фінляндыю, Францыю, Галандыю, Германію, Польшчу, Латвію, Эстонію, Чэхію, Славакію, Венгрыю, Аўстрыю, Швейцарыю, Румынію, Беларусь, Малдову).

Асаблівасці біялогіі

Гняздо часцей на дрэвах, радзей на скальных выступах, адзіночна (пара ад пары на адлегласці ў 750—1500 м), радзей у свабодных калоніях (гняздо ад гнязда на адлегласці каля 100 м), часцей за ўсё, каля верхняй мяжы лясоў; з тоўстых і сухіх галін (пераважна хвойных дрэў); высцілка з галінак, кары, моху, каранёў і травы (часта з прымессю шэрсці). Новае гняздо мае дыяметр 130—150 см, старое — 150—250 см.

Яйка

Яйка звычайна 1 (вельмі рэдка 2), асіметрычнае, з мноствам нерэгулярных, іржавых мазкоў (на тупым канцы) на брудна-белым або светла-бурым фоне. Памеры: 88,5 х 66,5 мм^[2].