Эдвард Катлубай

Эдвард Катлубай (польск.: Edward Kotłubaj; 1822, г. Вільня — люты 1879, г. Пецярбург) — польскі гісторык і інжынер.

Эдвард Катлубай
Дата нараджэння	1822
Месца нараджэння	Вільня, Віленскі павет, Літоўска-Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	люты 1879
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Месца пахавання	Бернардзінскія могілкі
Грамадзянства	Польшча  Расійская імперыя
Род дзейнасці	гісторык, інжынер
Навуковая сфера	гісторыя[1] і ваенная гісторыя[d][1]

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Катлубай.

Біяграфія

Паходзіў з памешчыцкай сям’і татарскага паходжання, сын Міхала, уладальніка маёнткаў у Троцкім павеце. Вучыўся ў Пецярбургу. З 1844 годзе вёў гістарычныя даследаванні ў Нясвіжы, дзе меў доступ да архіва і збораў жывапісу.

У 1857 годзе выдаў зборнік копій партрэтаў (у выглядзе дрэварытаў) з каментарамі «Нясвіжская галерэя фамільных партрэтаў Радзівілаў» (польск.: Galeria Nieświeżska portretów Radziwiłłowskich). На аснове раней невядомых зыходных матэрыялаў ён апрацаваў, сярод іншага: «Адсячэнне Смаленска» (польск.: Odsiecz Smoleńska i pokòj polanowski) (1858) і біяграфію «Жыццё Януша Радзівіла» (польск.: Życie Janusza Radziwiłła) (1859), у якой ён паспрабаваў рэабілітаваць магната.

Пакінуў у рукапісе «Ваенную гісторыю Польшчы» — адзін з першых зборнікаў, прысвечаных гэтай тэме (у трох тамах). Лічыцца адным з заснавальнікаў польскай ваеннай гістарыяграфіі (разам з Тадэвушам Корзанам, Канстанцінам Гурскім, Фердынандам Кудэлкам).

Быў членам Геральдычнай акадэміі ў Пізе і Археалагічнага таварыства ў Львове.

Падчас нацыянальна-вызваленчага паўстання 1863—1864 гадоў Эдвард Катлубай падтрымліваў паўстанцкія атрады. З прычыны гэтага, пасля падаўлення паўстання, У Катлубаеў было канфіскавана другое, якое належыць ім маёнтак у Троцкім павеце — Курылішкі.

Вымушаны быў працаваць інжынерам. У 1863 годзе прымаў удзел у пабудове Пуцілаўскай чыгункі.

Ад шлюбу з Тэадорай, народжанай Лемяшэўскай, меў сына Генрыка, ветэрынара і рэдактара сельскагаспадарчых часопісаў.

Памёр Эдвард Катлубай ад сухотаў у Пецярбургу зімой 1879 года. Пахаваны на Бернардзінскіх могілках (кватэра XII) у Вільні^[2]. Многія свае матэрыялы ён завяшчаў пасля смерці Кракаўскай акадэміі.