Піза

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Піза (значэнні).

Пі́за (італ.: Pisa) — старажытны горад у Італіі, заснаваны этрускамі пры зліцці рэк Аусера (сучасн. Серкіо) і Арно, у 180 годзе да н.э. стаў рымскай калоніяй. У сярэднявеччы Піза зрабілася значным марскім гандлёвым горадам, рака Арно ў той час была суднаходная. Завязаўшы шырокія гандлёвыя сувязі па ўсім Міжземнамор'і, Піза ператварылася ў багатую Пізанскую рэспубліку.

Горад Піза Pisa Сцяг Герб Краіна  Італія Рэгіён Таскана Правінцыя Піза Каардынаты 43°43′ пн. ш. 10°24′ у. д.HGЯO Кіраўнік Michele Conti[d] Плошча 185 км² Вышыня цэнтра 4 м Водныя аб’екты Арно Насельніцтва 87353 чалавекі (2008) Шчыльнасць 489 чал./км² Часавы пояс UTC+1, летам UTC+2 Тэлефонны код 050 Паштовы індэкс 56100 Аўтамабільны код PI Афіцыйны сайт comune.pisa.it (італ.)(англ.)(фр.)(ням.)(ісп.) Піза на карце Італіі ±

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Горад шырока вядома за кошт сваёй вежы, які нахілена ў бок і здаецца нібыта збіраецца паваліцца. У горадзе на 2014 год налічвалася крыху больш за 89 тысяч чалавек, пры гэтым у метраполіі пражывала каля 200 тысяч чалавек. У горадзе знаходзяцца больш за 20 цэркваў, шмат мастоў і палацаў.

Геаграфія

Горад знаходзіцца на вышыні 4 метры над узроўнем мора. Займае плошчу 185 км². У горадзе працякае рака Арно. У ім пражывае 87353 жыхароў (2008). Шчыльнасць насельніцтва 472 чал/км².

Клімат

Для Пізы, як і для ўсёй цэнтральнай і паўднёвай Італіі, характэрны міжземнаморскі клімат.

Клімат
Паказчык	Сту	Лют	Сак	Кра	Май	Чэр	Ліп	Жні	Вер	Кас	Ліс	Сне	Год
Абсалютны максімум, °C	17,6	21,0	24,0	27,9	30,9	35,0	37,8	38,8	36,2	30,2	24,0	20,4	38,8
Сярэдні максімум, °C	11,4	12,6	15,2	17,8	22,2	26,0	29,4	29,5	25,7	20,9	15,3	11,8	19,82
Сярэдні мінімум, °C	2,2	2,5	4,4	7,2	10,7	14,1	16,7	17,2	14,3	10,7	6,1	3,4	9,13
Абсалютны мінімум, °C	−13,8	−8,4	−8,2	−3,2	2,8	5,8	8,8	8,2	3,8	0,3	−7,2	−7,2	−13,8
Норма ападкаў, мм	63,4	57,5	59,8	89,1	61,5	47,8	25,4	49,4	101,5	140,3	123,5	74,4	893,6
Крыніца: Servizio Meteorologico. Тэмпература і ападкі, 1971-2000.[1]

Гісторыя

Знакамітая Пізанская вежа

Да прыходу рымлян, верагодна, мясцовасць сучаснага горада была населена лігурыйцамі. Пасля 180 года да н.э. горад уваходзіў у склад Рымскай рэспублікі і была адной з яе ваенна-марскіх базаў. Аб існаванні Пізанскай епіскапіі вядома з 313 года. У VII стагоддзі праз Пізу адпраўляліся ваенныя экспедыцыі да візантыйскай Равены. Гэтыя напады здзяйсняліся з дапамогаў папы Рыгора I. Піза была адзіным цэнтрам візантыйскай Тасканы, якая мірна перайшла да ўлады лангабардаў. Праз некаторы час Піза стала галоўным портам паўночнай часткі Тырэнскага мора і стала галоўным гандлёвым цэнтрам паміж Тасканай, Корсікай, Сардзініяй і паўднёвымі берагамі Францыі і Іспаніі.

Пасля таго як Карл Вялікі разграміў лангабардаў пад камандаваннем Дэзідэрыя ў 774 годзе, Піза перажывала крызіс, які неўзабаве хутка скончыўся. Палітычна горада стала часткай герцагства Лука. У 860 годзе Піза была захоплена вікінгамі на чале з Б'ёрнам Жалезнабокім. У 930 годзе Піза стала павятовым цэнтрам у межах маркі Тусцыя.

У XII—XIII стагоддзях горад вёў вялікае будаўніцтва ў раманскім стылі, гэта значыць над яго ўпрыгожваннем працавала сямейства таленавітых мастакоў і рамеснікаў Пізы, у гэты час расквітае Пізанская школа жывапісу. Нягледзячы на тое, што пізанскія грамадзяне заручыліся падтрымкай імператараў Свяшчэннай Рымскай імперыі і ўмацавалі свае пазіцыі ў гады крыжовых паходаў, канец залатому веку Пізанскай дзяржаўнасці паклала паражэнне ад генуэзцаў у бітве пры Мелорыі ў 1284 годзе. Прычынай паслаблення марской моцы горада стала заіленаванне ракі Арна. Змена рэчышча ракі канчаткова адрэзала Пізу ад марскога гандлю.

Архітэктура

У той час як званіца сабору, вядомая як Пізанская вежа, з'яўляецца самым вядомым вобразам гораду. Адным з многіх твораў мастацтва і архітэктуры з'яўляецца гарадская плошча П’яцца дэі Міраколі (італ.: Piazza dei Miracoli — «Плошча цудаў»), якая знаходзіцца на поўначы ад гістарычнага цэнтра горада.

Насельніцтва

Год Колькасць 1971 103 600 [2] 1986 104 000 1997 93 000 [3] 2008 87 353 Год Колькасць 2015 89 940 2016 89 745 [4] 2017 90 488 [5] 2018 90 118 [6] Год Колькасць 2019 90 096 [7] 2020 90 036 2021 89 969 2022 89 002 Год Колькасць 2023 88 737

Гарады-пабрацімы

•  Ocala^[d], ЗША
•  Іглезіяс^[d], Італія
•  Іерыхон, Дзяржава Палесціна (28 верасня 2000)^[8][9]
•  Ака, Ізраіль
•  Анжэ, Францыя
•  Кальяры, Італія
•  Кольдынг, Данія (2007)
•  Кольдынг, Данія (2007)
•  Корал-Гейблс^[d], ЗША
•  Найлс^[d], ЗША
•  Родас, Грэцыя
•  Сант’яга-дэ-Кампастэла, Іспанія
•  Уна (Германія), Германія
•  Ханчжоу, Кітай

Вядомыя асобы

• Фібаначы
• Арацыо Джэнтылескі

Гл. таксама

• Dictatus papae