Элеанора Кастыльская (каралева Англіі)

Элеанора Кастыльская (фр.: Éléonore ou Aliénor de Castille; 1241—1290) — англійская каралева, жонка Эдуарда I, графіня Панцье.

Элеанора Кастыльская
Нараджэнне	1241 Каралеўства Кастылія і Леон
Смерць	28 лістапада 1290 Харбі[d], Каралеўства Англія
Месца пахавання	Вэстмінстэрскае абацтва Лінкальнскі сабор
Род	Бургундская дынастыя[d]
Бацька	Фердынанд III Кастыльскі[1]
Маці	Жана дэ Дамартэн[d][1]
Муж	Эдуард I[1][2][…]
Дзеці	Генрых Англійскі[d], Элеанора Англійская[d][1], Джаана Акрская[d][1], Альфонса, граф Чэстэр[d], Маргарыта Англійская[1], Марыя Вудстокская[d][3], Лізавета Рудланская[d][1][3], Эдуард II[1], Alice of England[d][3], Joan of England[d][3], Juliana of England[d][3], John of England[d][3], Alice of England[d][3], Berengaria of England[d][3], Blanche of England[d][3], Beatrice of England[d][3] і Katherine of England[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Бітвы	Восьмы крыжовы паход Ninth Crusade[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Дачка Фердынанда III — караля Кастыліі і Леона, і Жанны дэ Дамартэн — графіні Панцье. Дата нараджэння ўсталявана паводле апісанняў цырымоніі гадавіны пахавання (1291) — было 49 свечак, якія азначалі працягласць жыцця. Паколькі Фердынанд вярнуўся з вайны ў Андалузіі ў лютым 1241 года, то верагодна Элеанора нарадзілася ў канцы гэтага года.

Прызначалася ў жонкі Цібо II — каралю Навары. Але яго маці Маргарыта дэ Бурбон у 1252 годзе разарвала гэты шлюб.

У 1254 годзе брат Элеаноры Альфонс X заключыў дагавор з Генрыхам III Англійскім, сутнасць якога складалася ў тым, што сын Генрыха Эдуард ажаніцца з яго сястрай і ў пасаг атрымае сумніўныя правы кастыльскіх каралёў на паўднёвафранцузскае герцагства Гасконь. Вяселле адбылося ў Бургасе 18 кастрычніка 1254 года.

Пра першыя гады жыцця Элеаноры ў Англіі практычна нічога не вядома. Падчас баронскай смуты 1260-х яна актыўна падтрымлівала інтарэсы мужа, выклікаўшы са свайго графства Панцье (атрыманага ў спадчыну ад маці) атрад лучнікаў. Падчас паланення Эдуарда трымаўся пад аховай у Вэстмінстэрскім палацы.

З 1266 года, калі мяцежныя бароны былі разбіты ў бітве пры Іўшэме, Эдуард пачаў адыгрываць значную ролю ў кіраванні дзяржавай, і Элеанора як яго жонка стала лічыцца адной з важных палітычных фігур. У 1270 годзе суправаджала мужа ў крыжовы паход. Падчас аблогі Акры Эдуард быў паранены кінжалам і вырашыў вярнуцца дадому. Пара пакінула Палесціну ў верасні 1272 года і на шляху ў Англію даведалася пра смерць караля Генрыха III.

Стаўшы каралевай, Элеанора суправаджала мужа ва ўсіх ваенных паходах. Падчас аднаго з іх, ва Уэльсе, у 1284 годзе нарадзіла сына Эдуарда, які там жа быў каранаваны як прынц Уэльскі.

Элеанора памерла 28 лістапада 1290 года і была пахавана ў Вэстмінстэрскім абацтве. У памяць пра яе Эдуард загадаў паставіць мноства крыжоў, у тым ліку знакаміты Чарынг-Крос.

Дзеці

Элеанора нарадзіла 16 дзяцей, з якіх да паўналецця дажылі шасцёра:

• Элеанора (1269—1297), з 1293 жонка Генрыха III, графа Бара
• Джаана (1272—1307)
• Марыя (1278—1332), манашка ў Амсберы
• Маргарыта (1279—1318), жонка (1290) герцага Жана II Брабанцкага
• Лізавета (1282—1316), 1-ы муж (1297) Ян I Галандскі, 2-і муж (1302) — Хамфры дэ Багун, граф Херэфард.
• Эдуард (1284—1327) — першы прынц Уэльскі, будучы кароль Эдуард II.