Юлій Таўбін

Юлій Таўбін, сапр.: Юдаль Абрамавіч Таўбін (2 (15) верасня 1911, Астрагожск, Варонежская губерня, цяпер Варонежская вобласць, Расія — 29 або 30 кастрычніка 1937, Менск, БССР) — беларускі паэт, перакладчык.

Юлій Таўбін
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	2 (15) верасня 1911
Месца нараджэння	Астрагожск, Астрагожскі павет[d], Варонежская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	30 кастрычніка 1937(1937-10-30) (26 гадоў)
Месца смерці	Менск, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	СССР
Альма-матар	Мсціслаўскі педагагічны тэхнікум[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	перакладчык, паэт
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Маладняк Беларуская асацыяцыя пралетарскіх пісьменнікаў Таварыства аматараў выпіць і закусіць
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і аптэкара. У 1921 г. пераехаў з бацькамі ў Мсціслаў. Пасля заканчэння сямігодкі (1928) паступіў у Мсціслаўскі педагагічны тэхнікум.

Дэбютаваў у прэсе, найбольш верагодна, у 1925 (нататка «Трэба падцягнуцца!» у часопісе «Беларускі піонэр»^[1]), а першая публікацыя верша адбылася ў 1926 (часопіс «Маладняк Калініншчыны», Клімавічы). Увосень 1930 г. выйшаў першы зборнік вершаў «Агні». Стаў членам БелАППа. Тагачасная крытыка ставілася да паэта насцярожана; яго абвінавачвалі ў рабскіх адносінах да старой буржуазнай літаратуры. У 1931—1933 г. вучыўся ў Мінску.

Злева направа: Васіль Каваль, Сяргей Дарожны, Змітрок Астапенка, Юлій Таўбін. 1930—1935

Арыштаваны ў канцы лютага 1933 г. (паводле звестак дачкі паэта Аркадзя Куляшова Валянціны, «повадам для першага арышту Юлія Таўбіна стаў ліст з-за мяжы ад цёткі, якая нібыта пераехала з Польшчы ў Амерыку»). Прыгавораны 10 жніўня 1933 года да 2 гадоў ссылкі. Тэрмін адбываў у Цюмені. Настойліва вывучаў англійскую мову, многа перакладаў з яе. Перакладаў таксама творы Г. Гейнэ, У. Маякоўскага. 4 лістапада 1936 года паўторна арыштаваны і этапаваны ў Мінск. 29 кастрычніка 1937 года выязная сесія ваеннай калегіі Вярхоўнага суда СССР прысудзіла паэта да расстрэлу. Рэабілітаваны 29 жніўня 1956 года.

У 2010-х гадах даследаваннем творчасці Ю. Таўбіна актыўна займаўся В. Жыбуль^[1]. У 2017 А. Хадановіч уклаў зборнік Ю. Таўбіна «Выбранае» для серыі «Паэты планеты» і падрыхтаваў адкрытую лекцыю, прысвечаную Таўбіну^[2]. У тым жа годзе з’явіўся беларуска-польскі фільм «Зніклая паэзія», дзе папулярна распавядаецца пра Т. Кляшторнага, М. Кульбака, Ю. Таўбіна, І. Харыка^[3].

Бібліяграфія

• Каб жыць, спяваць і не старэць…: Вершы. 1928—1930. Мн., 1931;
• Тры паэмы. Мн., 1931;
• Мая другая кніга: Вершы. Мн., 1932;
• Таўрыда: Паэма. Мн., 1932;
• Выбраныя вершы. Мн., 1957;
• Вершы. Мн., 1969.
• Выбранае. Мн., 2017.

• 
  «Агні». 1930
• 
  «Каб жыць, сьпяваць і не старэць». 1931
• 
  «Нудная гісторыя». 1931
• 
  «Таўрыда». 1932

Зноскі

1. http://belisrael.info/?p=13208
2. https://www.youtube.com/watch?time_continue=282&v=xYR1TCOvxtw
3. http://belisrael.info/?p=13183