Юрый Пятровіч Астроўскі

Юрый Пятровіч Астроўскі (нар. 6 студзеня 1952, Барысаў) — беларускі кардыяхірург. Акадэмік НАН Беларусі (2014, кардыяхірургія^[3]; чл.-кар. з 2009), доктар медыцынскіх навук (1996), прафесар (2002).

Юрый Пятровіч Астроўскі
Дата нараджэння	6 студзеня 1952(1952-01-06) (73 гады)
Месца нараджэння	Мхінічы, Краснапольскі раён, Магілёўская вобласць, Беларуская ССР, СССР[1]
Грамадзянства	Беларусь
Род дзейнасці	урач, кардыяхірург
Навуковая сфера	кардыяхірургія, сасудзістая хірургія, транспланталогія
Месца працы	4-я гарадская клінічная бальніца[d] Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр «Кардыялогія»[d] ІПКіПКАЗ
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук (1996)
Навуковае званне	прафесар акадэмік НАН Беларусі замежны член РАН[d] (2019)
Альма-матар	Мінскі медыцынскі інстытут (1974)
Навуковы кіраўнік	Аляксандр Уладзіміравіч Шот, Георгій Іванавіч Сідарэнка[2]
Вядомы як	першы ў Беларусі зрабіў трансплантацыю сэрца
Член у	Еўрапейскае таварыства кардыёлагаў[d]
Прэміі
Узнагароды	Падзяка Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь[d] (2001)

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Астроўскі.

Вядомы як першы ў Беларусі хірург, які зрабіў трансплантацыю сэрца^[4].

Біяграфія

Нарадзіўся ў Барысаве, паводле іншых звестак — у вёсцы Мхінічы Краснапольскага раёна Магілёўскай вобласці^[4]. У 1974 годзе скончыў Мінскі дзяржаўны медыцынскі інстытут.

У 1978—1994 гадах — урач-кардыяхірург, загадчык аддзялення кардыяхірургіі 4-й гарадской клінічнай бальніцы Мінска, а з 1994 года — загадчык лабараторыі хірургіі сэрца Рэспубліканскага навукова-практычнага цэнтра «Кардыялогія», у 2001-2004 гадах — намеснік дырэктара РНПЦ «Кардыялогія» па хірургічнай дапамозе.

Адначасова з 1999 года куратар курса сардэчна-сасудзістай хірургіі ў БелМАПА, з 2008 года — загадчык кафедры кардыяхірургіі БелМАПА.

Галоўны пазаштатны кардыяхірург Мністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь.

У 2009 годзе выбраны членам-карэспандэнтам НАН Беларусі, у 2014 годзе — акадэмікам НАН Беларусі, у 2019 годзе — замежным членам Расійскай акадэміі навук^[5].

«Справа хірургаў»

У 2004 годзе вымушаны быў сысці з пасады намесніка дырэктара РНПЦ «Кардыялогія» па хірургіі з-за так званай «справы хірургаў»: пяці мінскім кардыяхірургам ставілася ў віну «махлярства арганізаванай групай у асабліва буйных памерах, перавышэнне службовых паўнамоцтваў з карыслівай зацікаўленасці, што пацягнула цяжкія наступствы і прычыненне істотнай шкоды правам і законным інтарэсам, спалучаным з пакутамі пацярпелых, а таксама неаказанне дапамогі хворым». Меў намер выехаць на працу па спецыяльнасці ў Расію, але прыняў прапанову віцэ-прэм’ера Косінца па арганізацыі і стварэнні кардыяхірургічных цэнтраў у кожнай з абласцей Беларусі.^[6]

Навуковы ўклад

У 1986 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю па праблеме лячэння сардэчнай недастатковасці пры аперацыях на адкрытым сэрцы, затым доктарскую дысертацыю «Распрацоўка і клінічнае прымяненне пратэзаў клапанаў „Планікс“ у хірургіі атрыманых парокаў сэрца» (1996).

Навуковыя працы па распрацоўцы арыгінальных канструкцый адна- і двухстворкавых штучных клапанаў сэрца (залаты медаль міжнароднай выстаўкі 1998 года), стварэнні штучнага жалудачка сэрца, распрацоўцы агрэсіўных метадаў лячэння вострага каранарнага сіндрома і сардэчнай недастатковасці.

Падрыхтаваў 2 доктара і 9 кандыдатаў медыцынскіх навук, апублікаваў 415 навуковых прац, з іх 7 манаграфій, 121 навуковы артыкул; 12 аўтарскіх пасведчанняў.

Член Еўрапейскай Асацыяцыі таракальных і сардэчна-сасудзістых хірургаў, Еўрапейскай Асацыяцыі сардэчна-сасудзістых хірургаў, Еўрапейскага Таварыства кардыёлагаў, Расійскай Асацыяцыі сардэчна-сасудзістых хірургаў, Расійскага Таварыства мініінвазіўных хірургаў.

Узнагароды і прэміі

• Ганаровае званне «Заслужаны ўрач Рэспублікі Беларусь» (2009);
• Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь (1996, у аўтарскім калектыве) — за распрацоўку штучных клапанаў сэрца, укараненне іх у медыцынскую практыку і арганізацыю серыйнай вытворчасці;
• Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь (2016, у аўтарскім калектыве);
• ордэн Айчыны III ступені (2021)^[7];
• Ордэн Пашаны^[4];
• Падзяка Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2001);
• Юбілейны медаль «60 год Узброеных Сіл СССР».

Зноскі

1. https://bis.nlb.by/by/documents/140983
2. "Знамя юности", 18/09/2009
3. Веды. — 2014. — 17 лістапада. — С.2 (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2016. Праверана 27 снежня 2014.
4. Юрый Пятровіч Астроўскі на сайце «Беларусь у асобах і падзеях» (бел.)
5. Островский Юрий Петрович // Российская академия наук (руск.)
6. Кардиохирург Юрий ОСТРОВСКИЙ: я собрался уезжать из страны, но обстоятельства изменились — 09/03/2006, «КП в Беларуси»
7. Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 25 кастрычніка 2021 г. № 417 «Аб узнагароджанні»