Губасцік рабы

Губа́сцік рабы^[1][2][3] (Mimulus guttatus) — від кветкавых раслін з роду Губасцік (Mimulus) сямейства Фрымавыя (Phrymaceae). Паходзіць з Паўночнай Амерыкі, шырока культывуецца і дзіка расце ў многіх краінах Еўропы. Этымалогія: лац.: guttatus — «плямісты, рабы»^[4].

Губасцік рабы
Навуковая класіфікацыя
Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Ясноткакветныя Сямейства:  Фрымавыя Род:  Губасцік від:  Губасцік рабы
Міжнародная навуковая назва
Mimulus guttatus DC., 1813
Сінонімы
Erythranthe guttata (DC.) G. L. Nesom
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   33236 EOL   578803 GRIN   t:24442 IPNI   162201-2 TPL   kew-2506223

Апісанне

Шматгадовыя травяністыя расліны вышынёй 20—40 см. Ніжнія часткі сцеблаў голыя, верхнія часткі — з залозістымі валасінкамі. Лісце супраціўнае, ад кароткачарашковага да безчарашковага, шырока яйкападобнае, паралельна-жыльнае, з няроўнымі зубчастымі бакамі. Кветкі: вяночак жоўты з чырвонымі кропкамі, даўжынёй 30—40 мм, двухгубы; верхняя губа 2-лопасцевая, ніжняя губа 3-лопасцевая, горла адкрытае. Чашачка 5-дольная. Тычынак 4. Суквецці — расхістаны парасонік. Плады — яйкападобныя, даўжынёй 10 мм, капсулы.

Распаўсюджанне

Паўночная Амерыка (Канада, ЗША). Іншароднае распаўсюджванне ахоплівае многія краіны Еўропы. Засяляе канавы, ручаі, берагі азёр. Від быў прывезены ў Еўропу як дэкаратыўная расліна і здзічэў. Як дзікая расліна быў упершыню выяўлены ў 1814 годзе ў Шатландыі, а ў 1824 годзе ў Англіі і Паўночнай Германіі. Расліна выкарыстоўваецца як дэкаратыўны элемент, а таксама для абароны берагоў сажалак і азёр.

Ва Украіне расце ў кветніках і дзіка — у заходняй частцы краіны^[3].

Галерэя

• 
• 
  Батанічная ілюстрацыя з кнігі О. В. Тамэ «Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz», 1885

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 85. — 160 с. — 2 350 экз.
2. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.
3. Доброчаева Д.Н., Котов М.И., Прокудин Ю.Н., и др. Определитель высших растений Украины. — Киев: Наукова думка, 1987. — С. 282. — 548 с. (руск.) (укр.)
4. Dictionary of Botanical Epithets (англ.)