Ісідора Секуліч

Ісідора Се́куліч (серб. Исидора Секулић; 16 лютага 1877, Машорын, (цяпер Паўднёва-Бачская акруга, Ваяводзіна) — 5 красавіка 1958, Бялград) — сербская югаслаўская пісьменніца, эсэіст, перакладчык, літаратурны крытык. Доктар навук. Першая жанчына-акадэмік Сербскай акадэміі навук і мастацтваў (1950). Самая вядомая сербская пісьменніца першай паловы ХХ стагоддзя.

Ісідора Секуліч
сербск.: Isidora Sekulić
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	16 лютага 1877(1877-02-16)[1]
Месца нараджэння	Mošorin[d], Бач-Бодраг[d], Каралеўства Венгрыя, Транслейтанія, Аўстра-Венгрыя[2]
Дата смерці	5 красавіка 1958(1958-04-05)[1] (81 год)
Месца смерці	Бялград, ФНРЮ[d]
Пахаванне	Topčider Cemetery[d][3]
Грамадзянства	Аўстра-Венгрыя  Каралеўства Югаславія  СФРЮ
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменніца, літаратурная крытык, мастацкі крытык
Грамадская дзейнасць
Член у	Сербская акадэмія навук і мастацтваў
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Выбраныя творы

• Сапутници (1913)
• Писма из Норвешке (1914)
• Из прошлости (1919)
• Ђакон Богородичине цркве (1919)
• Кроника паланачког гробља (1940)
• Записи (1941)
• Аналитички тренуци и теме, т. 1-3 (1941)
• Записи о моме народу (1948)
• Његошу књига дубоке оданости (1951)
• Говор и језик, културна смотра народа

Зноскі

1. Isidora Sekulić // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
2. https://www.biografija.org/knjizevnost/isidora-sekulic/
3. Find a Grave — 1996. Праверана 1 ліпеня 2025.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056'></a>