Алесь Стаховіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Стаховіч.

Алесь (Аляксандр Іосіфавіч) Стахо́віч^[1] (3 ліпеня 1907, в. Кашына, Аршанскі павет, Магілёўская губерня — 7 лютага 1956) — беларускі савецкі пісьменнік. Бацька архітэктара Алега Стаховіча.

Алесь Стаховіч
Аляксандр Іосіфавіч Стаховіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	3 ліпеня 1907(1907-07-03)
Месца нараджэння	Кашына, Аршанскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	7 лютага 1956(1956-02-07) (48 гадоў)
Пахаванне	Вайсковыя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Дзеці	Алег Аляксандравіч Стаховіч
Месца працы	Полымя Цэнтральны камітэт КПБ
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, перакладчык
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС
Узнагароды
Творы ў Вікікрыніцах

Біяграфія

Нарадзіўся 3 ліпеня 1907 года ў в. Кашына Аршанскага павета Магілёўскай губерні (цяпер — Аршанскі раён Віцебскай вобласці).

Сярэднюю школу скончыў у Оршы ў 1923 годзе. Тады ж уступіў у камсамол і быў накіраваны на камсамольскую работу — спачатку ў Оршу, потым у Мсціслаўскі райкам камсамола. Працаваў загадчыкам аддзелаў культуры і прапаганды ў Крупскім, Талачынскім, Жлобінскім райкамах партыі. Быў начальнікам палітаддзела ў саўгасах «Горкі-Апчак», «Старчыцы», інструктарам ЦК КПБ. 3 1938 года — адказны сакратар рэдакцыі часопіса «Полымя». Калі пачалася Вялікая Айчынная вайна, пайшоў на фронт, працаваў у армейскіх газетах. Пасля вайны на творчай рабоце.

Памёр 7 лютага 1956 года. Пахаваны ў Мінску на Вайсковых могілках.

Творчасць

Друкавацца А. Стаховіч пачаў у 1928 годзе ў газеце «Чырвоная змена». У 1930 годзе ў часопісе «Беларуская работніца і сялянка» апублікавана яго першае апавяданне «Яе шлях». Пісаў нарысы, фельетоны, невялікія апавяданні. Першая кніга яго апавяданняў «Маленькія героі» (1939 год) прысвечана дзецям. Пра даваеннае і пасляваеннае жыццё расказаў у аповесці «Пампей Шчупак», раманах «Пад мірным небам», «Шырокія гарызонты». Гэтыя творы, актуальныя па тэматыцы, не вылучаліся пастаноўкай вострых праблем. Наадварот, усе складанасці жыцця калгаснікаў напярэдадні Вялікай Айчыннай вайны і ў пасляваенны перыяд тут прыхарошаны. У яго творах назіраецца даніна пануючай тады ў мастацтве тэорыі бесканфліктнасці. Аповесць А. Стаховіча «Шумяць лясы» прысвечана партызанскай барацьбе на тэрыторыі Беларусі. У 1951 годзе выйшла апавяданне для дзяцей «Залаты карп»^[1].

Пераклаў на беларускую мову «Аповесць пра сапраўднага чалавека» Б. Палявога і інш. Творы А. Стаховіча выдаваліся на рускай і польскай мовах.

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, двума ордэнамі «Знак Пашаны», медалямі.

Зноскі

1. БелЭн 2002.