Аляксандр Мікалаевіч Арлоў

Алякса́ндр Мікала́евіч Арло́ў (1908, Віцебск — 1942, нацысцкі канцлагер) — беларускі скульптар.

Аляксандр Мікалаевіч Арлоў
Дата нараджэння	1908
Месца нараджэння	Віцебск, Віцебская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1942
Грамадзянства	СССР
Род дзейнасці	скульптар
Жанр	станковая скульптура і манументальна-дэкаратыўная скульптура
Вучоба	Беларускі дзяржаўны мастацкі тэхнікум (1929)
Уплыў	Міхаіл Аркадзевіч Керзін
Член у	Беларускі саюз мастакоў
Узнагароды	Грамата Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Арлоў.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1908 годзе ў Віцебску. Скончыў у 1929 годзе Віцебскі мастацкі тэхнікум. Вучыўся ў М. Керзіна^[1]. Дыпломная праца — «Качагар»^[2]. Удзельнік мастацкіх выставак з 1928 года^[1].

Член Віцебскага філіяла аб’яднання моладзі Асацыяцыі мастакоў рэвалюцыі ў 1928—1930 гадах. Член Беларускага саюза мастакоў з 1940 года^[1].

З першых дзён Вялікай Айчыннай вайны Арлоў знаходзіўся на фронце^[2]. Загінуў у 1942 годзе ў фашысцкім канцлагеры^[1].

Творчасць

Арлоў сфарміраваўся як спелы скульптар-прафесіянал у 1930-х гадах. Працы мастака прыцягвалі ўвагу актуальнай тэматыкай і высокім мастацкім узроўнем выканання^[2].

Працаваў у станковай і манументальна-дэкаратыўнай скульптуры. Асноўныя творы: бюст М. Чарнышэўскага для інтэр’ера Дома ўрада, бюст М. Фрунзэ і рэльефы розных відаў зброі для Акруговага Дома афіцэраў, гарэльеф «Жыццё піянераў» для Палаца піянераў (усе ў Мінску), скульптурная трупа «Пагранічнік і калгасніца» для беларускага павільёна Усесаюзнай сельскагаспадарчай выстаўкі ў Маскве. Стварыў скульптурную кампазіцыю «І. В. Сталін і Р. К. Арджанікідзе на Заходнім фронце»^[1]. Большасці творчых работ Арлова ўласцівыя манументальнасць і рамантычнае ўзвышша^[2].

«Пагранічнік і калгасніца» для беларускага павільёна Усесаюзнай сельскагаспадарчай выстаўкі

«Пагранічнік і калгасніца» (не збераглася) — найбольш вядомая скульптура, якая адлюстроўвала трывожны момант на граніцы. Пагранічнік і калгасніца ў адзіным парыве пераследваюць парушальніка. Арлову ўдалося вырашыць складаную кампазіцыйную задачу, удала перададзена імклівы рух. Праца выглядала суцэльна, добра ўспрымалася з розных пунктаў позірку. Ідэя гэтага дынамічнага манументальнага твора — цесная сувязь арміі і народа ў справе абароны Радзімы^[2].

Скульптуры Арлова экспанаваліся на выстаўках: «Юбілейнай мастацтва народаў БССР» (Масква, 1927), «Твораў маладых мастакоў Беларусі», прысвечанай ХХ-годдзю УЛКСМ і XXI гадавіне Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі" (Мінск. 1938 г.), «Выяўленчага мастацтва Беларускай ССР» (Масква, 1940). "Конкурсных праектаў помніка «Вызваленне Заходняй Беларусі Чырвонай арміяй» (Мінск, 1940) і інш^[2].

Узнагароды

Быў узнагароджаны Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета БССР^[2].

Зноскі

1. Арлоў Аляксандр Мікалаевіч // Беларускі саюз мастакоў, 1938—1998 = Belarussian union of artists, 1938—1998 : Энцыкл. давед. / Аўт.-склад.: Б. А. Крэпак і інш.. — Мн.: ВТАА «Кавалер Паблішэрс», 1998. — 663 с. — 3 000 экз. — ISBN 985-6427-09-6.
2. ОРЛОВ, Александр. Artdic (нявызн.). artdic.ru. Праверана 13 кастрычніка 2024.