Буйніцкі манастыр Святога Духа

Буйніцкі Святадухаўскі манастыр — манастыр, які існаваў y 1633—1918 гг. каля мястэчка Буйнічы пад Магілёвам на правым беразе Дняпра. Будынкі не захаваліся.

Манастыр
Буйніцкі Святадухаўскі манастыр
53°52′25″ пн. ш. 30°16′43″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Горад	Буйнічы
Канфесія	Праваслаўе
Заснавальнік	Багдан Статкевіч
Дата заснавання	1633
Дата скасавання	1930
Статус	не дзейнічае
Стан	не захаваўся
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Святадухаўскі манастыр.

Гісторыя

Мужчынскі манастыр

Заснавальнік манастыра — Багдан Статкевіч. Гравюра з партрэта, знойдзенага ў Аршанскім Куцеінскім манастыры

Заснаваны як мужчынскі манастыр Багданам Статкевічам і яго жонкай Аленай (Саламярэцкай). Паводле статутных правіл арыентаваўся на Віленскі манастыр Святога Духа. Належаў да групы праваслаўных манастыроў, пабудаваных з мэтай процідзеяння рашэнням Брэсцкай уніі 1596 года. Наглядаў за манастыром куцеінскі ігумен Іаіль Труцэвіч. Існуе шэраг каралеўскіх грамат y абарону манастыра ад замахаў суседзяў на валоданне зямельнай уласнасцю. За агітацыйныя дзеянні сярод насельніцтва на вернасць каралю Яну ІІ Казіміру ў час вайны Расіі з Рэччу Паспалітай 1654—1667 гадоў буйніцкія манахі атрымалі прывілей на млын. У 1708 годзе ў час Паўночнай вайны 1700—1721 гадоў манастыр цалкам разбураны шведамі, але хутка адбудаваны.

Жаночы манастыр

Буйніцкі манастыр на аэрафотаздымку 1943 года

З 1835 года ператвораны ў жаночы, з 1896 года пры ім працавала 2-класная жаночая школа, з 1891 — епархіяльны свечачны завод. У 1908 годзе ў манастыры 18 двароў, 118 насельнікаў.

У 1919 годзе ўладанні манастыра былі перададзены рабочаму кааператыву, але манастыр працягнуў сваё існаванне. У 1928 годзе ў ім жыў Серафім (Самайловіч). Канчаткова манастыр быў зачынены ў 1929/1930 гадах. У гады нямецкай акупацыі набажэнствы былі часова адноўлены. Пасля вайны ў памяшканнях манастыра былі створаны збожжасховішчы.

Званіца

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
• И. Н. Слюнькова. Монастыри восточной и западной традиции. Наследие архитектуры Беларуси. — М.: Прогресс-Традиция, 2002. — С. 132, 133, 136, 137, 160. — 600 с. — 2000 экз. — ISBN 5-89826-093-5.
• Слюнькова И. Н. Буйничи // Храмы и монастыри Беларуси XIX века в составе Российской империи. Пересоздание наследия. — М.: Прогресс-Традиция, 2009. — С. 579. — 615 с. — ISBN 5-89826-???-?.
• Буйничский Свято-Духов мужской монастырь // Православные монастыри Беларуси / авт.-сост. С. Э. Сомов. — Мн.: «Четыре четверти», 2003. — С. 100. — 200 с. — (Наши духовные ценности). — 2500 экз. — ISBN 985-6089-85-9.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Буйніцкі манастыр Святога Духа