Раман Ісідоравіч Кандраценка

Раман Ісідоравіч Кандраценка (30 верасня (12 кастрычніка) 1857, Тыфліс — 2 (15) снежня 1904, Порт-Артур) — рускі вайсковы дзеяч, генерал-лейтэнант (пасмяротна), герой абароны Порт-Артура, кавалер ордэна Святога Георгія 4-й і 3-й ступені..

Раман Ісідоравіч Кандраценка
Дата нараджэння	30 верасня (12 кастрычніка) 1857[1]
Месца нараджэння	Тыфліс, Тыфліскі павет, Тыфліская губерня, Каўказскае намесніцтва[d], Расійская імперыя[2]
Дата смерці	2 (15) снежня 1904[1] (47 гадоў)
Месца смерці	Порт-Артур[d], Квантунская вобласць, Ta-lien[d], Кітайская Рэспубліка
Месца пахавання	Мікольскія могілкі Аляксандра-Неўскай лаўры[d]
Бацька	Ісідар Дзянісавіч Кандраценка[d]
Альма-матар	Мікалаеўскае інжынернае вучылішча[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Род войскаў	Пяхота
Званне	генерал-лейтэнант
Камандаваў	20-ы стралковы полк 7-я Усходне-Сібірская стралковая брыгада
Бітвы/войны	Руска-японская вайна Абарона Порт-Артура
Узнагароды і званні	Ордэн Святога Георгія III ступені Ордэн Святога Георгія IV ступені Ордэн Святога Уладзіміра IV ступені Ордэн Святой Ганны II ступені Ордэн Святой Ганны III ступені Ордэн Святога Станіслава II ступені Ордэн Святога Станіслава III ступені
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Кандраценка.

Біяграфія

Скончыў Полацкі кадэцкі корпус, Мікалаеўскае інжынернае вучылішча ў 1877 і Акадэмію Генеральнага штаба ў 1886. У 1886—1894 служыў ў штабе Віленскай вайсковай акругі. Пасля пачатку руска-японскай вайны начальнік абароны сухапутнага фронту крэпасці Порт-Артур.

У самы цяжкі момант аблогі горада ўзначаліў абарону, займаўся ўдасканаленнем абарончых пазіцый, асабіста кіраваў абаронай на самых складаных і небяспечных участках. Адметнай уласцівасцю Кандраценкі было ўменне ўздзейнічаць на дух войскаў, што рэльефна адбілася пры адбіцці некалькіх штурмаў, калі ніхто не спадзяваўся ўжо на поспех; ён звязаў сухапутныя і марскія войскі ў адно цэлае, умела накіроўваючы іх да дружнай, сумеснай працы. Паспяхова кіраваў адбіццём 4 штурмаў.

Пад яго кіраўніцтвам былі ўжытыя новыя сродкі ўзбраення: ручныя гранаты, мінамёты, новыя тыпы проціпяхотных мін, электрызаваныя драцяныя загароды і т. д. Загінуў 15 снежня 1904 пры артылерыйскім абстрэле форта.

Пасля вайны перазахаваны ў Пецярбургу ў Аляксандра-Неўскай лаўры.

31 мая 2008 у Полацку на плошчы Свабоды ўсталяваны бюст генерала Кандраценкі.

Зноскі

1. Историческая энциклопедия Сибири / под ред. В. А. Ламин — Новосибирск: 2009. — ISBN 5-8402-0230-4

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4253570'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q883'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q113559915'></a>
2. Кондратенко Роман Исидорович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>